Britse vrouw én people-pleaser krijgt auto-immuunziekte, geen toeval?

Trauma-expert en arts Gabor Maté noemt het vaak in zijn podcasts. Dat vooral vrouwen een auto-immuunziekte krijgen en dat dit ook komt doordat ze niet genoeg voor zichzelf opkomen en het moeilijk vinden om 'nee' te zeggen. Toevallig schreef Natalie Lue op The Guardian deze week een column waarin ze zegt dat ze te veel een pleaser was én een auto-immuunziekte heeft gekregen.

Vaak veranderen mensen nadat ze de ziekte hebben gekregen en komen ze wel meer voor zichzelf op. Zo ook met Lue. 'Ik ben een herstellende van een people pleaser zijn. Het onderdrukken en verdringen van mijn behoeften, verlangens, verwachtingen, gevoelens en meningen was voor mij net zo natuurlijk als ademen. Voor mij was het normaal om mensen te vertellen wat ze wilden horen (lees: liegen) om ze zich beter te laten voelen. Ja, ik zal er zijn met Kerstmis. Ja, ik zal dat voor je doen. Ja, ik kan dat erbij inpassen', schrijft Lue.

Sinds augustus 2005 is ze plotseling meer in staat om 'nee' te zeggen. Dat is achttien maanden nadat ze van ziekenhuis tot ziekenhuis was gegaan om gediagnosticeerd te worden met een auto-immuunziekte. Uiteindelijk lijken haar woorden te zeggen dat het leren zeggen van 'nee' meer effect zou hebben dan allerlei andere therapieën te proberen om 'betere te worden'.

'Ja, ik heb wel enkele alternatieve therapieën gebruikt (kinesiologie en acupunctuur), maar het was het horen van de term 'grenzen' niet lang na die afspraak dat mijn leven veranderde – en redde. In de 18 jaar sinds die noodlottige dag is keer op keer gebleken dat de oplossing voor bijna elk probleem en elke strijd dezelfde is als toen: het omarmen van de vreugde van 'nee' zeggen.' Natalie Lue schreef uiteindelijk het boek The Joy of Saying No.

Het people-pleasen ontstaat vaak al in de jeugd doordat ouders niet genoeg respect hebben voor de autonomie van het kind. Ook is er vaak sprake van emotionele verwaarlozing (emotional neglect), waardoor het kind leert om zich aan te passen aan de behoeften van de ouders. Zo ontstaat de people-pleaser, die in latere relaties met andere mensen de relatie met zijn of haar ouders herhaald en zijn of haar angst om afgewezen te worden projecteert op zijn of haar nieuwe contacten.