Soms kan je je afvragen waarom broers of zussen zoveel van elkaar verschillen. Het punt is dat de opvoeding niet altijd precies hetzelfde is voor verschillende kinderen in dezelfde familie. Er kunnen factoren van buitenaf zijn die een rol spelen of genetische componenten, maar ook de relatie met ouders kan toch verschillend zijn.
Gabor Maté legt in de podcast van Mel Robbins uit hoe dit kan. 'Geen enkel broertje of zusje is in hetzelfde huis opgegroeid', zegt Maté op 35 minuten stellig. 'Geen broertje of zusje hebben dezelfde ouders en ook niet dezelfde familie', maakt hij verder duidelijk. 'Waarom niet? Er zijn verschillende redenen voor.'
De eerste is de volgorde van geboorte. 'De ouders verhouden zich anders tot het eerste dan tot het tweede kind', aldus de Hongaarse-Canadese arts. 'Het gaat niet om liefde dat er niet zou zijn, maar om hoe het kind de ouders ervaart'.
Het tweede punt zijn de omstandigheden. Mogelijk is de relatie tussen de ouders anders op een ander moment, dat weer van invloed is op hoe ze met het kind omgaan. Ook kunnen economische omstandigheden anders zijn dan tijdens de eerste geboorte van het kind dan tijdens een tweede of derde geboorte.
Het derde punt is dat een kind verschillende reacties kan uitlokken bij de ouders. Als een kind wat meer temperament heeft, kan dit voor andere reacties door de ouders zorgen. Ook of het om een jongetje of meisje gaat, kan een andere respons uitlokken. 'Ik heb ook meerdere kinderen. Het is niet zo dat we meer of minder van iemand hielden, maar we hebben wel anders op ze gereageerd.'
De podcast-host Mel Robbins voegt er eigenhandig een vierde factor aan toe. Ze had een traumatische geboorte van één van haar kinderen, waarbij het lang duurde voordat het kind eruit kwam. Daarna liep ze een postnatale depressie op en had ze angst-klachten. Waardoor ze meer met zichzelf bezig moest zijn dan met het kind. Haar kind heeft nu EMDR omdat ze een visioen kreeg waarbij ze zag dat haar moeder er niet voor haar was geweest.
'Ik kon niet alleen met haar zijn omdat ik in zo'n depressieve en angstige staat was. Ook had ik medicijnen, wat ervoor zorgde dat ik ook geen borstvoeding aan haar kon geven. In de eerste weken van haar leven was ik een zombie door de medicatie', vertelt Robbins, die er nog verdrietig van wordt. 'Ze had een visioen waarin ze zag dat ze in haar bedje ligt en graag wilde dat mama kwam, maar er komen ouders van mij etc. langs, maar ik kwam niet bij haar.'
Beluister de volledige podcast hieronder.
Lees het artikel op de mobiele website