Psychotherapeute Keven Duffy geeft op PsychologyToday.com middels cognitieve-gedragstherapie een advies om met je innerlijke criticus om te gaan. Ze stelt dat als deze te sterk is, het kind introjectie heeft toegepast vanuit de ouder naar zichzelf. Introjectie is een afweermechanisme die door Sigmund Freud is geïntroduceerd in de psychologie.
Ze geeft als voorbeeld dat ze cliënten had die zichzelf over de kop hebben gewerkt. Bijvoorbeeld Sarah, die had geïnternaliseerd dat ze nooit genoeg deed en ze kon geen klanten afwijzen. Dan zei ze tegen zichzelf 'dat ze een teleurstelling' was. Een andere cliënte, was cum laude afgestudeerd maar hield zichzelf voor dat ze nog steeds 'dik en lui' was, iets wat haar ouders ooit tegen haar hadden gezegd.
Duffy probeert middels therapie patiënten als deze uit de vicieuze cirkel van zelfhaat te halen. 'Introjectie, een Freudiaans afweermechanisme, treedt op wanneer een persoon, vaak als kind, de geprojecteerde gevoelens, overtuigingen en houdingen van kritische of afwijzende ouders internaliseert—zo sterk dat ze zich onbewust met de negatieve introjecten identificeren en het opnemen als onderdeel van hun zelfbeeld', schrijft Duffy.
Een te sterke interne criticus kan volgens haar tot een depressie leiden. Om het tij te keren, gebruikt ze naar eigen zeggen cogtitieve gedragstherapie, waarbij ze in de eerste stap probeert te herkennen wat de interne criticus doet. Het riedeltje herkennen, uitdagen en verbanden leggen met waar het vandaan komt hoort in deze stap.
'Maar toen we dieper ingingen, legde ze uit dat hoewel haar ouders nooit direct zeiden dat zij en haar broer teleurstellingen waren, ze onuitgesproken teleurstelling uitstraalden, wat beide kinderen voelden', schrijft Duffy over Sarah. Bij de andere clienten kwam een zelfde verband met vroeger naar voren.
'Jessica herinnerde zich dat haar moeder aan iedereen die het wilde horen vertelde dat als ze harder had gewerkt, ze een perfecte SAT-score zou hebben behaald. Haar vader kneep altijd in haar buik toen ze op de basisschool zat, wat impliceerde dat ze moest afvallen', aldus Duffy op PsychologyToday.com.
In de tweede en derde stap van de therapie wordt gecheckt of de gedachten en het gedrag kloppen. Is Sarah echt een teleurstelling als ze klanten afwijst? En tot slot in de derde stap wil de therapeut dat ze opschrijven wat de oude en de nieuwe gedachten zijn. Zo kunnen de patiënten afstand nemen van wat ze hebben geïnternaliseerd. 'In de loop van de tijd beginnen onze hersenen automatisch de zelf kastijdende gedachten te herkennen en te vervangen door meer accurate zelfbeoordelingen', schrijft Duffy.
Lees het artikel op de mobiele website