Schrijfster Elizabeth Day heeft een boek over vriendschappen geschreven: Friendaholic. Het gaat over het verslaafd zijn aan vriendschappen, waar ze zelf last van heeft. In een interview met de NRC vertelt ze onder andere hoe vriendschappen voor haar zijn en wat het voor haar betekende als ze onverwachts tot een einde kwamen.
Ze is van mening dat vrouwen van deze tijd vooral sociaal en meegaand moeten zijn. Eigenlijk is 'nee' zeggen niet makkelijk tegen sociale activiteiten voor vrouwen vandaag de dag. Dit hoor je vaker. 'Vrouwen van onze generatie hebben doorgaans als kind geleerd om braaf en meegaand te zijn en anderen voor te laten gaan – en dat vergroot weer de kans dat je jezelf uitvlakt en al je grenzen overschrijdt om maar aan de eisen van je omgeving te kunnen voldoen.'
Day heeft van andere vrouwen gehoord dat ze zich herkennen in haar verhaal. 'Ik heb tot nu toe alleen maar van vrouwen reacties van instemming en herkenning gekregen op dit boek – maar ik word vooral gevolgd door vrouwen, dus dat zegt niet alles.'
Bij mannen zit het anders. Die voelen zich over het algemeen eenzamer denkt ze, maar zonder dat ze het door hebben. 'Ik denk dat mannen zich vaak eenzamer voelen dan ze durven toegeven. Ik ken zeker mannelijke friendaholics, in de zin dat ze niet alleen kunnen zijn. Ze gaan van feest naar feest, bijvoorbeeld, ze zoeken constant vermaak. Grote groepen en vluchtige relaties zijn gemakkelijk om in te schuilen zonder echt gekend te worden.'
Tot slot vertelt ze nog wat over een vriendin die ze heeft gehad, maar ook weer is kwijtgeraakt. Dit heeft haar hard geraakt. 'Ik ontmoette Becca in een tijd dat ik op drift was, verloren. Ik lag in scheiding, ik moest verhuizen, ik veranderde van baan. Becca wierp zich juist op dat moment op als gids. Ze was ontzettend belangrijk voor me. Maar door het schrijven over ons ben ik ook gaan inzien dat wat voor mij tekenen van innige verbondenheid waren, door een ander als verstikkend geïnterpreteerd zouden kunnen worden.'
Later verbrak Becca het contact en liet ze uit het niets niks meer van zich horen. 'En toen ik weer uit mijn dal kwam en het beter met me ging, onderstreepte dat voor Becca het feit dat haar eigen situatie niet veranderde. Dat maakte het voor haar misschien pijnlijk om met mij om te blijven gaan. Ik kan er nu met liefde op terugkijken en onze vriendschap loslaten. Maar dat heeft jaren gekost. Ik was sneller over mijn scheiding heen dan over Becca.' (foto: Unsplash, niet Elizabeth Day)
Lees het hele interview op de site van de NRC.
Lees het artikel op de mobiele website