Ruim zes jaar geleden overleed de Zweedse wereldberoemde dj Avicii. Zijn officiële naam was Tim Berglund. Onlangs besloot ik om de biografie te lezen van de muzikant om te achterhalen wat er nu precies fout is gegaan bij Berglund, die in april 2018 besloot zichzelf van het leven te beroven in Oman. In dit stuk geef ik twee voornaamste redenen waarom ik denk dat het niet goed ging met Avicii.
De eerste reden is dat de dj met zijn drukke schema vergat om naar zijn lichaam te luisteren. Avicii was een gevoelige jongen die angst had om op te treden voor zoveel mensen. Hij was introvert en zoveel mensen vermaken kostte hem eigenlijk energie. Hij besloot daarom maar om de angsten te dempen met alcohol.
Dat is in principe niet zo verstandig, maar zou ook niet een supergroot probleem zijn, behalve als je bijna elke dag moet optreden en als er meer lichamelijke mankementen zijn. Berglund had nooit geleerd om naar zijn lichaam te luisteren. Vermoedelijk had hij deze afsplitsing in zijn kindertijd al meegekregen, want zijn profiel duidt op emotionele verwaarlozing. Avicii leek dit gecompenseerd te hebben met denken en als je te veel denkt, dan voel je niet.
Juist dat werd op een gegeven moment een probleem. Avicii werd steeds populairder en er werd steeds meer van hem gevraagd. Zijn manager boekte het ene na het andere optreden, maar fysiek kon hij dat helemaal aan. Hij raakte oververmoeid, gestrest en ging om met de spanning om te gaan drinken bij zijn optredens.
Uiteindelijk begaf zijn lichaam het en kreeg hij lichamelijke kwalen, die duidelijk psychosomatisch leken. 'Het viel mensen op dat Tim behoorlijk zenuwachtig werd wanneer er een reis naderde. De stress zette zich blijkbaar vast in zijn buik - de laatste tijd had Tim geklaagd dat hij buikpijn had en wilde onderzocht worden. De artsen hadden echter niks gevonden.'
In 2014 kreeg hij uiteindelijk een ontsteking aan zijn alvleesklier en daarvoor kreeg hij pillen tegen de pijn, maar daar raakte hij uiteindelijk verslaafd aan. Avicii kickte af, maar bleef te weinig luisteren naar zijn lichaam. Bovendien was de alcohol die hij 'nodig had' om op te treden slecht voor zijn alvleesklier.
Uiteindelijk besloot hij in 2016 om te stoppen met shows en daarmee luisterde Avicii eindelijk wel naar zijn lichaam. Dat was een dapper besluit van hem.
Vervolgens bleef de jonge Berglund nog wel met onzekerheden zitten uit zijn jeugd. Angst en onzekerheid ging niet weg. Hij ging ook in therapie om van zijn verslaving af te komen. De therapeut had effect en Berglund was leergierig, maar het leek er op dat de therapeut het probleem niet bij de wortel had gepakt.
Dat is ergens zonde, want hij was erg leergierig. Uiteindelijk komen we daarbij bij het tweede dat behoorlijk fout ging. Berglund werd fan van onder ander de boeddhistische monnik Thich Nath Hanh, het boeddhisme en ging mediteren. Hij ging er behoorlijk ver mee door en juist daar gaat het mis.
Zoals vaker op deze site aangekaart kan je alleen spiritualiteit uitoefenen als je je eigen emotionele ontwikkeling hebt volbracht. Dat betekent dat je je verwondingen die je hebt meegenomen uit je kindertijd volledig moet hebben doorgrond, doorgewerkt en begrepen. Zo diep is Avicii nooit gegaan in zijn therapie.
Oftewel, om met zijn onzekerheid om te gaan koos hij voor meditatie. Maar, dat is supergevaarlijk. Dan wordt het ingezet als overlevingsmechanisme en herhaal je eigenlijk een mechanisme van vroeger om met de pijn om te gaan. Meditatie is alleen goed als toevoeging, niet als voornaamste ontwikkelingsconcept. Hij ging uren mediteren, zelfs op zijn laatste vakantie in Oman, en raakte daarmee nog verder van zichzelf verwijderd.
Avicii begon zichzelf te verwonden en stapte uiteindelijk uit het leven. 'Tim had hele dagen zitten mediteren bij het zwembad. Uur na uur had hij daar gezeten, in gedachten verzonken. Wanneer Amer of iemand anders had geprobeerd hem over te halen in elk geval in de schaduw te gaan zitten, had Tim niet gereageerd'. En iets eerder in de tijd:
'Met Paul Tanner praatte hij niet over deze aardse zaken, hij wilde zoals gewoonlijk direct de ideeënwereld in. Hij had de afgelopen weken gemediteerd en zo veel nagedacht dat hij zijn gedachten niet meer op een rijtje kon krijgen'. En iets verderop zei hij tegen Paul: 'Ik wil een vriendin en een gezin. Maar ik heb ook het gevoel dat ik verlicht moet raken. Ik moet de wereld redden, ik moet een doel hebben.'
Dat Tim in 'ideeën wereld' was verzonken lijkt een resultaat van emotionele verwaarlozing. Het verbaast mij niet, zeker gezien het gedeelte dat hij zijn lichaam verwaarloosde. Verder dat hij in gedachten was verzonken door meditatie is bijzonder, want het doel van een goede meditatie is juist een stap voorbij je gedachten komen en ze te observeren.
Het is zonde dat Avicii er niet meer is. Was het te voorkomen? Ik denk wel, zonder met schuld te wijzen, dat zijn therapeut wel dieper had moeten kunnen gaan en dat Tim gezien zijn leergierigheid best kansen had gehad om zich te ontwikkelen. Het is jammer dat mensen alleen maar verder van zichzelf verwijderd kunnen raken door boeddhisme. Daar zou vaker voor gewaarschuwd moeten worden. Hopelijk nemen mensen dit nog mee van het overlijden van Avicii.
Lees het artikel op de mobiele website