Verschillende studies wijzen er op dat mensen met zelfmoordgedachten vaak maar moeilijk hierover kunnen praten. Ze durven het niet aan bekenden in hun omgeving te delen en zelfs tegenover hulpverleners is dit al een drempel. Uit een onderzoek van Calear en Batterham (2019) bleek dat 58 procent van de volwassenen hun gedachten over zelfmoord niet durfden te delen met professionals.
Voor wat betreft het delen met mensen in je omgeving komen de cijfers hiervan in de buurt. Further, Hallford et al. (2023) vonden dat minder dan 46 procent van de ondervraagden hun zelfmoordgedachten deelden met mensen in hun omgeving. Over het algemeen bleek uit deze studie dat 50-60 procent van de mensen hun zelfmoordgedachten niet delen met vrienden, familie of professionals.
Dat betekent dat deze mensen erg eenzaam zijn met ingewikkelde materie. Maar waarom zeggen mensen er niks over? Volgens Farber et al. (2019) willen ze als 'een goed persoon' overkomen. Ook hebben ze last van schaamte en durven ze zich niet kwetsbaar op te stellen. Szlyk et al. (2019) vonden volgens het literatuuronderzoek van PsychologyToday.com dat ook culturele aspecten een rol spelen voor het niet delen van de zelfmoordgedachten. Het zouden 'scripten zijn in de cultuur' dat het niet wordt gedeeld.
Auteur Kyle D. Killian adviseert om toch, als je vermoedt dat mensen in je omgeving suïcidale gedachten hebben, door te vragen en niet weg te kijken. 'In plaats daarvan zouden we moeilijke vragen moeten durven stellen en wachten op eerlijke antwoorden op die vragen. Tot slot zouden hulpverleners baat kunnen hebben bij het gebruik van een indirecte, subtiele screening van suïcidale gedachten die suïcidale gedachten nauwkeurig detecteert zonder er direct naar te vragen.'
Lees het artikel op de mobiele website