Moeder Jolanda M. verzon ziekten voor haar zoontje Mike en gaf hem uiteindelijk zoveel medicijnen dat hij er aan overleed. Jolanda M. moet nu tien jaar zitten en is veroordeeld. Ze heeft borderline met theatrale en narcistische kenmerken en dus het syndroom van Münchhausen by proxy, ze verzint ziekten voor haar zoontje.
Patries Worm, kinderarts en vertrouwensarts bij Veilig Thuis en adviseur voor politie en justitie bij kindermishandeling door falsificatie, laat aan het NRC weten dat deze ziekte niet zeldzaam is. Jaarlijks zijn er twintig tot dertig gevallen in Nederland waarbij de ouder kindermishandeling door falsificatie heeft toegepast bij haar of zijn kind.
In dit geval zou Mike hebben geleden aan epilepsie, hartfalen, algehele spierzwakte, ADHD, autisme en incontinentie, waardoor hij van haar altijd een luier om moest. Mike zat in een rolstoel en werd gevoed met een zonde, maar op de Mytylschool waar hij heen ging kon hij gewoon lopen en at hij ook gewoon goed. Er was geen aandoening bij hem vastgesteld door een arts.
Volgens de rechter is het bewezen dat het magere jongetje, die op elfjarige leeftijd overleed, ernstig heeft geleden. Jolanda M. krijgt geen tbs opgelegd omdat dit volgens deskundigen geen zin heeft. Na haar gevangenisstraf kan er wel een zogenaamde GVM worden opgelegd, een Gedragsbeïnvloedende en Vrijheidsbeperkende Maatregel waarmee ze desnoods levenslang onder toezicht van de reclassering kan worden geplaatst.
Maar de grote vraag is, waarom doen moeders als Jolanda dit? Kinderpsychiater Roselien Vecht schreef in 2000 het boek Munchausen by proxy en werkt nu aan een verbeterde versie. Ze zegt dat ouders die aan deze ziekte lijden graag met artsen praten over de 'ziekten' van hun kind, zodat ze daarmee dan onbewust hun eigen leegte vullen met spanning en sensatie. Dat mensen zich vaak leeg voelen is een kenmerk van borderline, waar Jolanda M. aan lijdt.
Lees het artikel op de mobiele website