Dennis Schouten (28), onder andere bekend van de podcast Roddelpraat, liet woensdag bij een teaser van zijn boek weten dat hij over een paar jaar wil stoppen met leven. Dat is uniek. Welke BN-er kondigt dat nu aan? De meeste verdwijnen uit het niets als ze suïcidaal zijn, maar hij kondigt dat aan. Dat is best dapper en hij stelt zich daarmee kwetsbaar op.
Schouten zegt dat hij vroeger door hoe zijn moeder met hem om is gegaan een psychotrauma heeft opgelopen en dat hij onder andere met medische middelen is gaan experimenteren en dat hij na een reeks ziekenhuis-onderzoeken en het bezoeken van psychologen hem niet heeft geholpen en dat hij daarom tot dit besluit is gekomen.
Ik wil ik hem niet veroordelen als hij dit besluit neemt. Maar, ik wil er wel vraagtekens bij zetten. Want hoe weet je zeker of hij wel is uitbehandeld? Sowieso zijn de trauma-behandelingen echt legio de laatste tijd, van EMDR, tot familieopstellingen tot lichaamswerk tot psychedelica, de behandelingen schieten als paddenstoelen de grond uit. OK, ze zijn niet evidence based, maar kan dat nog wat schelen als je al aan de afgrond zit?
Los van de traumabehandelingen hebben we natuurlijk ook nog de vraag hoe goed is je geest ontwikkeld en je relatie met jezelf? Om écht veranderingen door te voeren in diepgaande patronen kan je rekenen, als op ik mijn eigen ervaring spreek, op tien tot vijftien jaar therapie wil je echt dingen kunnen verbeteren. Als je 28 bent, kan je niet zo lang al bewust therapie hebben gevolgd.
Daarbij gaat het ook nog om de intensiteit. Ik ben er intensief mee bezig, maar lang niet iedereen. Ik lees boeken, doe aan zelfanalyse en denk er soms over na en vraag goed door bij mijn therapeut, maar er zijn mensen die in veel minder mate met hun therapie bezig zijn. Dan duurt het waarschijnlijk nóg veel langer om resultaat te behalen. Kan je dan zeggen dat je op 28e al uitbehandeld bent? Ik heb mijn vraagtekens.
Overigens doet de situatie van Schouten mij denken aan David (31) die bij Khalid en Sophie had gezeten om te praten over zijn naderende euthanasie. Ook hij was uitbehandeld en zat bij een psychiater. Zijn verzoek was ingewilligd, maar als je goed naar zijn interview van 15 minuten had gekeken dan zie je dat sommige dingen nog niet ontwikkeld zijn, dat er nog irrationaliteit in hem zit die met therapie nog verbeterd kan worden. De vraag is in hoeverre dat invloed heeft op zijn gevoelens. Komen zijn gevoelens voort uit deze irrationaliteit of is het puur fysiek? In dat laatste geval heb je een probleem.
Ik heb ook last van fysieke klachten al 2,5 jaar die behoorlijk ernstig zijn. Ik kan er met mijn geest niets aan veranderen en mijn emotionele huishouding is behoorlijk op orde. Toch heb ik fikse klachten waarbij mijn gevoelens niet het normale enthousiasme geven wat 'normaal' is. Ik heb wel de hoop dat het beter gaat worden en soms verlies je dat een beetje, maar ja ik blijf er voor vechten. 'Niets is voor altijd', zegt mijn coach. En dat klopt als we de boeddhistische leer volgen. De derde edele waarheid is niet voor niks 'dat het lijden opgeheven kan worden'. Een basisprincipe van het boeddhisme is daarom ook 'dat alles vergankelijk is'. Dus ook het lijden.
Lees het artikel op de mobiele website