Blog | Als ik word geraakt, gooi ik er nog een extra saus zelfafwijzing overheen

De laatste tijd gaat iets dat me stoort of waar ik last van gepaard met een sterk gevoel van afwijzing in mijn lichaam en dan met name in mijn buik. Maar het interessante is dat het steeds uit dezelfde delen lijkt te bestaan.

In eerste instantie is er een situatie waarbij een andere persoon is betrokken die vervolgens iets in mij aanraakt. Dan voel ik dat even. Normaal zou het daar bij blijven, maar op één of andere manier komt er een saus met zelfafwijzing over heen en die zorgt voor de grootste problemen.

Het verschil met vroeger is dat ik nu letterlijk voel dat ik dit zelf toe voeg, dat is best opmerkelijk. Mijn coach heeft ook wel vaker gezegd als het ging om afwijzing door anderen personen en dat ik daar last van had 'dat ik alleen mezelf kan afwijzen'. Dat begreep ik nooit, maar als je naar deze situaties kijkt, dan wordt het helderder.

In de bovenstaande tekening wordt de situatie geschetst, waarbij A links de Actor is, een derde partij die iets doet waar dan vervolgens een gevoel bij G op wordt getriggerd. Daarna ontstaat er een afsplitsing van het zelf, waarbij er in mijn geval een freeze-mode ontstaat waarin ik mezelf afwijs en me minderwaardig voel.

Ik zit in kinderlijke gevoelens en noem net daarom het verwonde kind. In deze situatie zijn gevoelens van schuld en schaamte erg hoog en ben ik ook in staat om mezelf te veroordelen. Dit gebeurt dan ook, vandaar dat ik de veroordeling in mijn buik voel.

Hetzelfde zou kunnen gebeuren wanneer ik bijvoorbeeld een vrouw zou benaderen en als blijkt dat zij mij niet ziet zitten. Je zou dan bij G een lichte teleurstelling kunnen ervaren, maar met mijn emotionele huishouding zou ik snel in de AW van afwijzing schieten, waarbij ik mezelf afwijs en concludeer 'dat ik niks waard ben' of 'niet interessant genoeg ben'.

Dit model is eigenlijk toepasbaar op meerdere situaties, maar dan verandert het gedeelte rechts naast de verticale streep. Dan hoeft het geen gevoelens van afwijzing op te roepen, maar kan het vanuit minderwaardigheid ook boosheid of verdriet of andere gevoelens oproepen.

Maar ze hebben geen betrekking meer op het huidige moment, ze zitten in het lichaam en deze automatische (afweer)reacties zitten opgeslagen in ons lichaam. Middels therapie kan je leren om ze meer uit elkaar te trekken.

Mijn persoonlijke doel is om ze vaker te ervaren, bij de afwijzing van mezelf stil te staan en hopelijk komt er dan een moment dat ik zelf kan kiezen om die afwijzende gevoelens in mijzelf toe te staan of niet, waardoor ik uiteindelijk het heel rechtergedeelte na de verticale streep niet meer in actie hoeft te komen.

Overigens betekent dit model niet dat je in sommige gevallen niet in actie mag komen. Dat hangt van de mate van het gevoel onder G af. Als je echt wordt geraakt door iets, heb je natuurlijk altijd het recht om je gevoel te delen. Alleen het is de kunst om in dit geval van de zelfafwijzing (Aw) te zien dat dit gedeelte bij jezelf hoort. Maar het gevoel G delen is niet onverstandig. Sterker nog, het kan erg opluchten en je meteen uit Aw trekken.