Volwassen die in hun jeugd zijn beschadigd kunnen kinderlijke gevoelens met zich mee dragen. Dat betekent dat de kracht van emoties zo groot wordt, dat het je gaat overweldigen. Ook kan je het gevoel hebben dat iets eeuwig duurt en dat het niet meer over zal gaan.
Alexander Lowen legt in het boek Vreugde: Overgave aan het lichaam, dat we hier vaker hebben geciteerd, uit waarom kinderen denken dat gevoelens eeuwig kunnen duren. Ze kunnen ook dingen te letterlijk nemen en kunnen een gevoel mixen met een handeling.
'De dood van iemand wensen kan door een kind worden ervaren als iemand echt doodmaken', schrijft Lowen, die dan een switch maakt naar tijdsbesef met het verleden, heden en de toekomst. 'Kinderen, die volledig in het heden leven, denken niet in termen van toekomst en hebben daardoor geen voorstelling van verandering.'
Als het tegen zit, dan kan het kind daarom ook niet voorstellen dat dingen over gaan. 'Pijn wordt gezien als eeuwigdurend. Zo vragen kinderen vaak: 'Wanneer gaat het over?'
Ditzelfde doen kinderen op het gebied van gevoelens. Als iemand boos op ze is, dan kunnen ze denken dat iemand altijd boos op ze zal blijven. ''Als ik boos ben op jou', denkt het kind, 'zal ik altijd boos zijn op jou'. Als ik jou haat, zal ik jou altijd haten.'
Volgens Lowen kan het ego van het kind niet genoeg onderscheid maken tussen gedachten, gevoelens en de daad. Deze problemen kunnen echter ook bij volwassenen ontstaan. Dit komt omdat hun emotionele ontwikkeling is blijven steken op dat niveau van een kind. 'Dit ondermijnt het ego en zijn vermogen om helder te onderscheiden tussen gedachten, gevoelens en handelingen.'
Waarom is dit belangrijk? Omdat volwassenen die nog niet genoeg emotioneel ontwikkeld zijn dus nog moeten leren om hun kinderlijke gevoelens te onderscheiden van hun volwassene gevoelens. En dat ze daardoor beter kunnen begrijpen waarom gevoelens als 'angst' niet eeuwig zullen blijven, maar dat dit een projectie is uit hun kindertijd.
Lees het artikel op de mobiele website