Selim Fourniret (35) is dit weekend opgepakt voor een poging tot verkrachting van een jonge vrouw. De zoon van seriemoordenaar Michel Fourniret zou in een lift een meisje hebben willen verkrachten. Hij is aangehouden in Nice, zo meldt de Franse krant Nice-Matin.
Fourniret junior heeft altijd gezegd dat hij niets met zijn ouders te maken wil hebben en veranderde zelfs zijn identiteit. Zijn halfzus pleegde zelfmoord, maar de 'angst voor de dood' hield tegen dat hij geen zelfmoord pleegde. Hij besloot zijn identiteit te verhuizen en te verhuizen naar de Côte d’Azur.
Vijftien jaar nadat zijn vader tot levenslang is veroordeeld heeft het drama van een transgenerationeel trauma zich al voltrokken. Fourniret zou, als hij schuldig wordt bewezen, een meisje hebben willen verkrachten. Het nieuws verbaast uiteraard niet.
De jonge Fourniret heeft zoveel trauma's achter zijn naam staan dat het bijna niet anders kon dat het ook mis zou gaan. Ik heb weleens tegen mijn coach gezegd dat het mij leuk lijkt om in een ander land te wonen. 'Maar je neemt je rugzakje mee', zei hij dan. Precies dat, gebeurt hier met Fourniret.
Hij is verhuisd, heeft een andere identiteit, maar zijn trauma's zitten nog in zijn rugzakje. 'The body keeps the score', heet niet voor niets het bekendste boek van trauma-expert en psychiater Bessel van der Kolk. Ontsnappen aan zijn verleden was voor Fourniret niet mogelijk.
Selim Fourniret (midden) op de foto in zijn jongere jaren met zijn ouders Michel Fourniret (l) en Monique Oliver (r)
Maar hier ligt wel een vraagstuk voor de maatschappij en de autoriteiten. Een jongen, wiens ouders toen hij jong was samen op zoek waren naar een jonge meid om te verkrachten, als Selim is natuurlijk behoorlijk kansloos met zoveel trauma's op zijn naam. Zijn vader heeft lang in de gevangenis gezeten, zijn moeder Monique Olivier zit nog steeds vast, zijn halfzus pleegde zelfmoord, hoeveel ACE's heeft hij wel niet op zijn naam staan?
Mijn vraag is dan, wordt hij verplicht in therapie genomen? Is het mogelijk? Als je dat niet doet, is het toch wachten op problemen? Maar wat doen we nu? We doen niks en gaan hem straffen voor in principe leed waar hij niks aan kan doen. En hij heeft ook nog een andere vrouw een traumatische ervaring bezorgd. Misschien heeft hij al kinderen? Laten we het niet hopen, anders kunnen die ook meteen behandeld worden. Op deze manier is het dweilen met de kraan open.
Sjoerd (1984) is ervaringsdeskundige, heeft 15 jaar ervaring 'op de sofa' en bestudeert in zijn vrije tijd psychologie en het boeddhisme. Ook yoga en meditatie zijn hem niet onbekend. Verder is hij online media ondernemer, www.valkeringmedia.nl, afgestudeerd Business Administration (WO) en fervent dierenliefhebber.
Lees het artikel op de mobiele website