Peter Levine heeft in 1997 heeft boek 'Waking the Tiger' uitgegeven. De trauma-specialist, bekend van de methode Somatic Experiencing, legt in een YouTube-video over zijn autobiografe, die onlangs is gepubliceerd, uit wat er nu precies anders is voor ons ten opzichte van wilde dieren.
Levine is zelf de natuur in gegaan om met eigen ogen te zien hoe dieren met traumatische situaties omgaan. En dat blijkt, is anders dan dat wij doen. Een dier dat een traumatische situatie heeft ondergaan gaat een tijdje trillen en verwerkt zo het trauma.
Wij mensen doen dat over het algemeen niet meer, wij kunnen de emotie onderdrukken of worden soms door omstandigheden (als je niet kan vechten of vluchten) simpelweg beperkt om het proces te laten voltooien. Dieren in het wild worden soms meermalen per dag getraumatiseerd. 'Maar wij zijn die capaciteit verloren en moeten dat weer cultiveren', aldus Levine.
'Wij zijn nog steeds zoogdieren', benadrukt Levine. 'We zijn bang geworden voor die sensaties en blokken ze om door te gaan. En daarom verliezen we de mogelijkheid om te herstellen van onze trauma's en de energie kwijt te raken', verduidelijkt Levine in gesprek met Mayab Bialik.
'Het blijft vervolgens eens bevroren in het zenuwstelsel en in het lichaam', vervolgt Levine. Met zijn methode Somatic Experiencing kan een lichaamsgerichte therapeut helpen om de energie vrij te maken, maar niet te veel, want dan zou je gehertraumatiseerd worden. Levine noemt dit 'titreren'. Hij bedoelt daarmee dat de opgekropte energie van het trauma lichtelijk wordt aangeraakt met behulp van een therapeut, maar ook niet meer dan dit, anders raak je overweldigd door emoties.
Ik heb als auteur van dit artikel overigens zelf meegemaakt dat mijn hond een traumatische ervaring verwerkte. Hij werd aangevallen door een agressieve, grotere hond. Daarna werd hij gebeten en ongeveer anderhalf uur erna heeft hij getrild in zijn eigen mand. Hij deed precies wat Levine hierboven stelt, hij trilde het trauma uit zijn leven.
Lees het artikel op de mobiele website