Sarah Michaud is psycholoog. In een podcast met Mentall Illness Happy Hour vertelt ze hoe haar vader haar gebruikte middels spousificatie (in het Engels spousification, in het Nederlands is er geen woord voor, red.). John Bradshaw gebruikte de term ook weleens en met spousification wordt bedoeld dat een vader of moeder een kind gebruikt als vervanger van de afwezige echtgenoot.
Haar moeder was een alcoholist en Michaud zegt in de podcast dat haar vader dan maar voor haar koos in plaats van voor haar moeder. Dit soort 'relaties' kan seksueel overschrijdend worden. In het geval van Michaud was dat ook soms zo.
'Mijn moeder was de alcoholist, mijn vader degene die vaak boos werd. Ik had vier broers die allemaal lang en slank waren, en ik was klein en dik, ook omdat ik te veel snoepte', lacht ze. 'Tussen nul en zeven had ik met name het gevoel dat mijn moeder zich niet comfortabel voelde met het vrouwelijke geslacht', wijst Michaud op een eerste trauma die ze vermoedelijk al te pakken had.
Tomboy en surrogaatvrouw
Haar moeder was zelf 'ook een tomboy', zo zegt Michaud. Dus daaruit blijkt dat de moeder bij zichzelf haar vrouwelijkheid niet kon accepteren en het daarom bij haar kind ook niet kon zien. Dus werd de jonge Michaud ook een tomboy. 'Het voelde alsof ze mij niet leuk vond', aldus Michaud. 'Maar ze hield ook wel van mij. Maar ze gaf later wel toe dat ze zich oncomfortabel voelde met meisjes', voegt Michaud er aan toe, die ook refereert naar John Bradshaw en dat ouders specifieke banden aangaan met kinderen.
'Vervolgens werd ik de surrogaatvrouw voor mijn vader', wijst ze op dat haar moeder altijd om 18 uur 's avonds al dronken was, dus haar vader had weinig aan haar moeder. 'Dus ik werd verantwoordelijk voor zijn geluk'. Ze moest bijvoorbeeld bij het eten naast haar vader gaan zitten en zo werd ze 'zijn kleine meid'.
Maar haar vader ging daarin soms te ver en heeft weleens over haar billen gestreken. Ook kon hij onverwachts de douche binnenstormen, waar ze dan erg van schrok. Michaud noemt haar vader later een narcist die ook niet tegen afwijzing kon. Hij betaalde haar collegegeld, maar zodra ze een keer niet kon afspreken voor een etentje, dan zei hij meteen 'dat ze dan het geld niet zou krijgen'. Als ze hem op die (emotionele) chantage wees, dan 'moest hij lachen'.
Beluister de volledige podcast hier.
Plaats reactie
0 reacties
Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.
Bekijk alle reacties