Acteur Nathan Spiteri werd op zijn achtste misbruikt en heeft daar een groot deel van zijn leven last van gehad. Hij praatte er met niemand over, ging drugs gebruiken, ging seksuele contacten met mannen aan, gedroeg zich neurotisch en deed vervolgens ook nog andere mensen pijn.
Uiteindelijk sprak hij er over met een vriendin en ging hij in therapie. Sindsdien besloot hij er zijn missie van te maken om openlijk over het misbruik dat hij heeft meegemaakt te praten, zodat andere mensen er ook meer over gaan praten. Er wordt volgens Nathan veel te weinig over gesproken.
Hij was acht jaar toen hij bij een zwembad door een oudere man werd gelokt en uiteindelijk 'een relatie' aan ging met hem, waarbij hij het aan niemand mocht vertellen. Nathan 'hield' op een bepaalde manier ook van degene die hem misbruikt heeft.
Maar de zelfhaat heeft aan hem gevreten. Zoals zoveel kinderen dingen die ze meemaken op jonge leeftijd te persoonlijk nemen en op zichzelf betrekken, zo deed ook Nathan dat. Pas toen een therapeut lang doorvroeg over wat hij tegen zijn achtjarige zelf zou willen zeggen, werd het duidelijk voor de acteur.
Schuld van zich afschudden
Hij wist eerst niet wat hij moest zeggen, maar de bulldog, zoals hij haar noemde, bleef er op aan dringen. 'Toen kon ik tegen mezelf zeggen dat het niet mijn schuld was', zegt Nathan. 'Want de afgelopen 30 jaar was dat het wel. Ik verdiende geen geluk, geen blijheid, geen liefde. Alles wat ik verdiende was om te falen, om een stuk stront te zijn.'
'Ik verdiende drugs, de verslavingen, misbruikt te worden, heroïne te nemen. Maar zodra ik me realiseerde dat het mijn fout niet was, viel er een hoop gewicht van mijn schouders', vervolgt hij in de podcast van Mental Illness Happy Hour. 'Om dat te realiseren, zorgde ervoor dat ik dieper in mijn trauma en therapie terecht kwam.' Dat Nathan de schuld op zich nam, zou ook nog een onderdeel van de moral defense van Fairbairn kunnen zijn, maar dat blijft een aanname. Het oplossen van de schuld betekende het verminderen van de zelfhaat en dat hij naar zelfliefde kon gaan.
Nathan vertelt verder dat vooral geur hem vaak aan zijn misbruiker doet denken. De podcast-host zegt vervolgens dat hij dat vaker hoort, dat geur zo sterk in het geheugen blijft en gekoppeld blijft aan het misbruik.
Stockholm-syndroom
Dat Nathan ook een zwak kreeg voor zijn misbruiker, wijst hij toe aan het Stockholm-syndroom. Waarom hij ook steeds naar hem toe ging? 'Het was alles wat ik wist op die leeftijd. Als ik niet naar hem toe ging, dan zou hij mij en mijn ouders vermoorden', legt Nathan nog meer uit. 'Ik wilde niks met mijn vrienden te maken hebben of met mijn broertjes of zusjes. En toen hij mij verliet, voelde ik me erg verloren en verward. Mijn ouders wilden me niet, hij wilde me ook niet, wie had ik nog meer?', waarop de podcast zei: 'De heroïne wilde je wel.' (foto: Ted Talk Nathan Spiteri)
Volg Nathan ook op Instagram of bekijk interviews met hem of zijn TedTalk op YouTube.
Plaats reactie
0 reacties
Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.
Bekijk alle reacties