De eerste drie levensjaren zijn super belangrijk voor het creëren van een gezond zenuwstelsel en voor het hebben van genoeg veiligheid en vertrouwen in jezelf. Volgens wetenschappelijk onderzoek is het merendeel van de mensen veilig gehecht (wijzend naar de hechtingstheorie van John Bowlby).
Echter, in de praktijk lijkt dat wel steeds minder zo te zijn. Dit erkent ook Jan Bommerez, expert op het gebied van ontwikkelingstrauma. Als YouTube-er Jorn Luka vraagt hoeveel mensen hij kent die veilig gehecht zijn is het antwoord schrikbarend: 'Niet zoveel', zegt Bommerez.
'Mensen die veilig gehecht zijn, dat zijn een soort lichtbakens in de maatschappij', gaat Bommerez verder. 'Dat is een ander soort mensen', lacht hij vervolgens. 'Die mensen zijn verankerd in een soort centrum. En dan zie je dus ook hoeveel mensen onveilig gehecht zijn.'
'Als je iemand ontmoet die veilig is gehecht, dan voel je dat bijna energetisch. Die is ook niet zomaar uit zijn lood te slaan. Een veilige hechting is zo'n ongelooflijk geschenk.'
Bommerez heeft het vaak over het zenuwstel, dat sterk op de proef is gesteld bij mensen die onveilig zijn gehecht en dus ontwikkelingstrauma hebben opgelopen. 'Dit wordt vaak over het hoofd gezien, omdat men niet beseft dat dit te maken heeft met een fysieke achterstand in het zenuwstelsel, dat door praattherapie niet opgelost kan worden. Je dient dus oefeningen te doen om je zenuwstelsel uiteindelijk te laten evolueren naar veiligheid.'
'Ontwikkelingstrauma, ook wel complex trauma genoemd, betekent dat je dus niet een shock hebt gehad (zoals bij shocktrauma het geval is) die je getraumatiseerd heeft, maar dat je iets dat je nodig had, vaak niet gekregen hebt. Dus dat je je op meerdere momenten onveilig hebt gevoeld.'
Bekijk de volledige podcast hieronder.
Lees het artikel op de mobiele website