Jan Bommerez heeft zijn zelfafkeer eruit gekotst': 'Kan plotseling brutaal zijn'

Jan Bommerez is een bekende trauma-expert in het trauma-wereldje. De spreker en schrijver was te gast bij de podcast van Chiel Beelen van Kukuru en sprak over recente ontwikkelingen die hem bezig hielden. Bommerez, die mede bekend is vanwege zijn kennis van het lichaam, zegt eerlijk dat hij een paar lastige maanden achter de rug heeft.

'Ik heb in de voorbije maanden nogal heftige dingen meegemaakt', stelt hij in de podcast. 'Ik noem dat door de vloer zakken wat ik heb meegemaakt', gaat Bommerez verder. 'Een aantal adaptieve patronen zijn plotseling weggevallen. Ineens zijn er een aantal aanknopingspunten weggevallen waarmee ik me identificeerde. Dat je eigenlijk moet herijken.'

'Wat er eigenlijk voor mij is weggevallen is dat je voor iedereen lief moet zijn. Ik schrok daar even van, dat ik plotseling brutaal kan zijn', lacht Bommerez op een voor hem kenmerkende manier. 'Er zijn een heleboel patronen weggevallen ineen keer. Je zou zeggen dat is iets heel positiefs, maar het was heel ontwrichtend.'

Bommerez heeft al vaker gezegd dat hij nog steeds elke dag probeert om trauma's uit zijn jeugd kwijt te raken. Volgens hem worden trauma's vooral 's nachts actief en elke ochtend als hij wakker wordt dan drinkt hij ook een glaasje water 'om de nacht te verwerken'. Oftewel, Bommerez is nog altijd dagelijks bezig om dingen van zijn jeugd, dat ontwikkelingstrauma heet volgens hem, van zich af te schudden.

Bommerez kiest zelf de moeilijke weg

'Het is een keuze die iedereen maakt, dat moeten mensen zelf weten', vertelt Bommerez. 'Ik weet dat het een moeilijk pad is, om zo diep te gaan. Niks komt waar je niet klaar voor bent, dat is echt een regel', verwijst hij naar het concept van de container. 'Het containerbegrip is wat jouw lichaam kan bevatten aan energie, zonder dat het wordt overweldigd. Jouw bevattingsvermogen voor heftige energie, als jouw zenuwstelsel daar niet klaar voor is, dan komt er niks naar boven. Dus naarmate je container groter wordt, komen diepere lagen naar boven. Maar wat ik al zei, dat is een keuze, je hoeft dat laadje niet open te doen.'

Bommerez zegt graag dit pad te bewandelen. Wat er naar boven is gekomen? 'De fysieke beleving van toxische schaamte', verwijst hij naar een term die John Bradshaw ook graag gebruikte. Volgens Bommerez is het iets van toen je jong was, toen je zenuwstelsel is bevroren en dat je het gevoel had dat je er niet mocht zijn en niet goed genoeg was. 'Het is woordenloos. Maar later kun je wel gedachten krijgen die ernaar verwijzen. Wat ik heb meegemaakt is die fysieke beleving ervan. Dat is een soort zelfafkeer, dat was dus ook echt op maagniveau, ik heb ook gebraakt en heb er een paar weken last van gehad met mijn spijsvertering in de war was. Maar goed, je denkt wel even van ja ik heb al zoveel aan mezelf gewerkt, en dan dit?'

Bommerez kon het niet zo goed plaatsen, maar toen hoorde hij toevallig een interview met een trauma-therapeut, die precies hetzelfde als hem had meegemaakt. 'En die dat duidde, toen dacht ik ja natuurlijk is het trauma. Maar ik luister bijna nooit naar interviews eigenlijk en toen zag ik toevallig dit. Ja wat is dat dan, synchronosity', aldus Bommerez.

Bekijk de volledige podcast, met ook het Moro-reflex, hieronder.

Interview met Jan Bommerez