Zelfreflectie | 10 tips om gelukkiger te worden in de liefde

In mijn omgeving zie ik veel mannen en vrouwen worstelen met de liefde. Ze waren niet helemaal happy in hun relatie en namen de beslissing om hun eigen autonomie te versterken, voordat zij een nieuwe relatie aan zouden gaan. Voor mij was ook zo. Zes jaar geleden maakte ik een einde aan een lange relatie. We woonden samen en hadden het goed voor elkaar, maar ik was niet gelukkig. Na deze relatie heb ik een paar korte relaties gehad, maar steeds twijfelde ik en ik begreep niet waarom. Twee jaar geleden kreeg ik van een goede vriendin het boek Liefdesbang van Hannah Cuppen. Dit gaat over bindings- en verlatingsangst en was een eye-opener voor me. Vooral de tips die Cuppen aan het eind van haar boek benoemt.

Maar wat is nu eigenlijk liefdesbang? Het gaat niet over falen of niet durven liefhebben. Het gaat over vastzitten in een patroon dat je belemmert om echt lief te hebben, dat voorkomt dat de liefdesrelatie standhoudt. Het kan zijn dat je snel verliefd wordt, maar jouw liefde wordt niet beantwoord. Of duurt het lang voor je verliefd wordt, maar val je dan toch voor de verkeerde? Val je op iemand die niet beschikbaar is? Letterlijk, omdat hij of zij een andere relatie heeft of figuurlijk, omdat iemand emotioneel niet beschikbaar is? En de mijne: ik had een relatie maar ervaarde niet de wederkerigheid en gelijkwaardigheid die ik zocht in een relatie.

Ik werd niet snel verliefd en daten vond ik vreselijk. Toch deed ik het, via verschillende apps en websites heb ik het geprobeerd. In de kroeg kwam ik niet vaak genoeg meer en in de supermarkt wilde ik gewoon boodschappen doen. Soms was de date leuk en duurde het een maand of twee, maar altijd weer twijfelde ik. Er miste elke keer wel iets. Ik zei tegen mezelf 'niemand is perfect, je moet concessies doen'. En vervolgens was ik met mezelf in gesprek over welke concessies ik dan wel of niet wilde doen. Vermoeiend.

Door het lezen van dit boek werd ik wakker. Ik had hiervoor ook het boek van Jan Geurtz gelezen Verslaafd aan liefde en deze twee boeken samen hebben mij echt geholpen. Allereerst door mij te doen inzien dat ik verbinding wil vanuit autonomie en niet binding vanuit een ongezonde symbiose. Ik wilde echt contact en ik wilde niet mezelf kwijt raken hierin. Want door de concessies die ik deed, leverde ik elke keer weer een stukje van mezelf in.

Deze 10 tips van Cuppen hielpen mij:

1. Geef jezelf bestaansrecht.
Sta stil bij wat je voelt, denkt en ervaart. Ik verplaats me makkelijk en snel in de ander en raakte in mijn relatie daarin soms het contact met mijzelf kwijt. Voor mij is het fijn om me af te vragen: wat is van mij en wat is van de ander? Mijn huidige vriend kan als hij moe is kortaf worden. Ik trek me dit nog altijd aan. Maar ik weet nu, dit is van hem, niet van mij, dus hoef ik er nu niets mee. Daarnaast is het ook een les voor mij geweest om mijn gevoelens serieus te nemen. Soms doe ik niets met mijn gevoelens, maar laat ik ze er zijn en aanvaard ik ze, een andere keer spreek ik me uit en deel ik wat ik voel.

2. Verbind je in het moment.
Vertrouw op je gevoelens en neem ze serieus. Ik kon me soms klein en minderwaardig voelen. Omdat ik dit liet zien, bijvoorbeeld door me aan de ander aan te passen, gaf ik de ander een machtspositie. Eerst begreep ik vaak achteraf pas dat het me weer was gebeurt. Daardoor werd ik me steeds bewuster van mijn gedrag en mijn reactie op de ander. Nu lukt het mij vaak om in het moment te registreren hoe ik me voel en wat iemand met mij doet. Hierdoor krijg ik weer grip op de situatie en voel ik mij niet meer klein.

3. Verenig tegenstellingen.
Leer van elkaar. Als ik weerstand of irritatie voel en soms ook als ik me verdrietig voel, dan open ik mijn ogen en mijn hart en kijk ik wat de ander doet. Vaak is het zo dat als je weerstand voelt bij een ander dat de ander iets doet wat jou triggert en misschien zelfs wel iets is dat jij niet of minder in huis hebt. Ik kan heel slecht tegen mensen die onverschillig zijn en dingen op zijn beloop laten. Ik heb de dingen graag duidelijk op een rijtje en ben daarin proactief. Mijn vriend en ik zijn hierin echte tegenpolen. Dit weten wij van elkaar en wij 'gebruiken' elkaar om onszelf te helpen. Als ik voel dat ik doorschiet in het willen van duidelijkheid, vraag ik hem mij dit te zeggen. En hij heeft het soms eerder door dan ik, dus dat is voor mij heel fijn.

4. Kies voor echte autonomie.
Ben eerst bij jezelf, dan pas bij de ander. Ik heb geleerd egoïstischer te zijn. Ik plan meer me-time in, mediteer, vraag me af wat ik voel en wat ik nodig heb en zeg daarna pas ja als mensen wat van me willen.

5. Respecteer jezelf.
Neem jezelf serieus. Toen ik ongelukkig in mijn relatie was heb ik dat onvoldoende gedaan. Er waren vele redenen om in de relatie te blijven. We zijn al zo lang samen, wat gooi ik weg, het is bekend en veilig, ik heb financiële zekerheid, we zijn zo'n knap stel, we hebben zo'n fijn huis, wie krijgt de katten, ach er is ook veel wel goed... Vul maar aan en zo zijn er meerdere redenen te bedenken. Het is een proces en het heeft tijd nodig om de knoop door te hakken. Maar soms zit je al te lang in een patroon dat je er niet meer uitkomt. Mijn beste vriendin had net een vreselijke bevalling achter de rug en op bezoek bij haar in het ziekenhuis, gebood zij me mijzelf eens serieus te nemen. Ze zei: ik hoor je nu al zo lang alles goed praten en klagen, stuur gewoon alle mensen die je kent een mail en vraag of ze een woning voor je weten. Dit was het duwtje dat ik nodig had. Binnen een week had ik een woning en een maand later waren we uit elkaar.

6. Open je hart voor jezelf.
Wijs jezelf niet af. Ik heb mezelf lang kwalijk genomen dat ik niet eerder uit deze relatie gestapt ben en dat ik daarna de liefde niet meer vond. Het voelde alsof ik mezelf had verloren en het duurde even voor ik mezelf hervond. Voor mij was het nodig om te accepteren dat ik een gevoelig iemand ben en dat dat mooi is. Dat mijn emoties en lichamelijke gewaarwordingen mij veel vertellen. Ik heb mijn hart geopend voor mijzelf en gezegd dat alles dat ik voel er mag zijn en nu voel ik me ook minder afgewezen als iemand daar wat van vindt.

7. Spreek je waarheid.
Spreek liefdevol uit. Vaak sprak ik mij pas uit als mijn ergernissen en emoties te hoog waren opgelopen. Dit resulteerde vaak in een poging om een gesprek te starten waarbij de ander zich aangevallen voelde en zich ging verdedigen. Mijn intenties waren goed, maar het moment was te laat. Op het moment dat ik iets bij mezelf waarneem, spreek ik dat uit of stel ik een vraag. Dat laatste oefen ik nog mee. Ik probeer vanuit nieuwsgierigheid en verwondering vragen te stellen als iemand iets doet dat ik niet leuk vind en ik benoem mijn behoefte.

8. Vergeef jezelf.
Spreek jezelf geen schuldgevoel aan. Omdat ik mijn hart voor mezelf opende en ik mild en liefdevol kon kijken naar de wroeging die ik voelde, kon ik mezelf vergeven dat ik te lang in de relatie was gebleven. Nu weet ik beter, toen nog niet. Dat is oké, ik ben oké. Het heeft me sterker en moediger gemaakt en me gebracht waar ik nu ben.

9. Richt je op onvoorwaardelijke liefde.
Je bent het waard om geliefd te zijn. Voor mij is de twijfel die ik in relaties voelde een signaal. Als ik op een man viel vanwege zijn passie voor gitaar, yoga, spiritualiteit of zijn humor of bourgondische levensstijl, betekende dit dat ik hem beter wilde leren kennen. Echter voelde ik vaak wel iets trekken in mijn buik. Dan was er iets (en ik wist soms nog niet eens wat) dat niet goed zat. Dit negeerde ik, want ja... Concessies... Nu weet ik dat dit niet hoeft, dat het echt vanzelf kan gaan, dat iemand mij écht onvoorwaardelijk liefheeft. En dat het mij geen moeite kost om dat te geloven is daar het resultaat van.

10. Verbind je vanuit vrijheid.
Vanuit je hart, vanuit je ziel kiezen voor verbinding. Toen ik mijn huidige vriend leerde kennen was ik oprecht klaar met het manvolk. Ik werd bijna 32, had mijn vaste aan opgezegd en ging mijn eigen coachpraktijk verder vormgeven. Ik zei nee tegen het geven van yoga les en ja tegen het lesgeven aan de deeltijd social work. Ik had nee gezegd tegen een lieve man bij wie ik twijfels voelde en zei vooral ja tegen mijzelf, klussen in mijn huisje en het opnieuw vorm mogen geven van mijn leven. Van mijn autonomie en aan mijn bestaan. Ik voelde me gelukkig. Die maanden was ik af en aan wat aan het appen geweest met Bas en we hadden net een radiostilte van drie weken gehad. Allemaal prima, geen stress- of krampgevoelens. Beide hadden we niet direct behoefte aan een date. Toen de vraag uiteindelijk ontstond voelde ik de ruimte om vanuit mijn hart contact te maken en wel te zien waar het zou eindigen. Nu, een jaar later verhuis ik naar hem toe en leven we nog lang en gelukkig.

(Foto: Jippster photography)