Nog drie weken en dan ben ik verhuisd en woon ik samen. Nog vierweken en ik start met mijn nieuwe baan als praktijkondersteuner GGZ bij een huisartsenpraktijk. Ooit heb ik gehoord dat de drie belangrijkste pijlers in je leven liefde, werk en wonen zijn en dat het belangrijk is om niet twee of drie pijlers tegelijk te veranderen. Uiteraard ga ik met alle drie tegelijk aan de haal en merk ik dat de spanning en stress me soms om de oren slaan. Ik wilde graag weten waarom dit stressvolle situaties zijn en of dat van die pijlers klopt, dus ik ging op onderzoek uit.
Holmes en Rahe (1967) hebben een stresspuntenlijst gemaakt. Hierin staan verschillende gebeurtenissen die stress opleveren. Het overlijden van een partner of kind is het meest stressvol en krijgt 100 punten. Samenwonen is 50 punten, veranderen van werkkring 36, verandering van woonplaats is 20 punten. Dat valt me eigenlijk nog wel mee. En opvallend is dat ik me meer druk maak om de verhuizing zelf (die niet op de lijst staat), het wennen aan een nieuwe omgeving en het starten van een nieuwe baan. Om het samenwonen maak ik me niet zo druk. Zou ik dat wel moeten doen?
Ondanks dat ik al eens eerder heb samengewoond en dat die relatie niet standhield, maak ik me geen zorgen over het samenwonen. Ik weet dat er dingen gaan veranderen en ik me ga aanpassen, dat ik concessies zal doen. Maar ik weet ook dat wij vanaf het begin dat we elkaar kennen een sterk team zijn en alles bespreekbaar is. We kennen elkaars nukken al redelijk goed en kunnen deze ook lekker bij de ander laten. Ik besluit dat ik al genoeg spanning voel en dat ik het proces van samenwonen fijn laat ontstaan en ga genieten van het moment dat we elkaar elke dag zien. Want ik kijk er stiekem ook heel erg naar uit om de weekenden weer tijd voor mijn vriendinnen te hebben.
Volgens een artikel van Verenging Eigen Huis staat verhuizen wel degelijk in de top drie van meest stressvolle gebeurtenissen. Hiervoor noemen ze drie factoren; afkeer van verandering, angst voor spijt en vermoeidheid. Ze schrijven dat gewoontes een manier van ons brein zijn om het te ontlasten. Hoe groter de verandering hoe meer energie dit kost. De angst om spijt te krijgen zit diepgeworteld, de impact van verliezen is groter dan die van winnen. En verhuizen is vermoeiend, je moet inpakken, afstand doen van spullen, sjouwen, uitpakken, herinrichten, etc.
Nu vind ik het verhuizen niet zo erg, dit wordt de 12e keer in mijn leven dat ik de verhuisdozen vul en mijn huis opruim. Het is een state of mind die ik ken en die weer even aan mag. Echter woon ik nu alweer 5 jaar in mijn eerste zelf gekochte huis. Het is helemaal eigen en het is een echt thuis geworden. Dus angst voor spijt overheerst bij mij waarschijnlijk het meest. Of spijt, vooral angst voor heimwee denk ik. Ik ga mijn plekje missen, mijn fijne buren, mijn tuin waar ik zo hard in heb gewerkt, mijn blauwe poort, mijn wijk… Alleen het vals zingende overbuurmeisje ga ik niet missen.
Toch ging ik verder op zoek naar tips om zo effectief mogelijk te verhuizen. Want ondanks dat de state of mind bekend is, ik ervaar wel degelijk stress. De hulp is gevraagd, de dozen geregeld, de lijstjes in de maak. Wat kan ik nog meer doen om mezelf te helpen? Want ik merk wel dat mijn innerlijke control freak, waar ik eerder over schreef, wel heel graag van zich wil laten horen. Mijn neiging om alles tot in detail voor te bereiden en te plannen is on! en niet functioneel.
Tip 1: Ik ga ‘ontspullen’.
Voor de verhuizing heb ik alles dat niet meer nodig is, al jaren in mijn kelder ligt en vergeten is, kleren die ik niet meer draag en boeken die ik niet wil bewaren, uitgezocht. Met het voornemen dit te verkopen of weg te geven. Mijn plan om naar de rommelmarkt de gaan voor de verhuizing is niet gelukt. Ruim vooraf reserveren is een must, dus alles gaat mee, naar zolder en wordt in het najaar verkocht. Wat overblijft schenk ik aan een goed doel of gaat naar de kringloop.
Tip 2: Inpaktips.
Deze tips kwam ik tegen en ga ik gebruiken: doe stevige vuilniszakken om je kleding op hangertjes heen. Dan kunnen ze met hangers en al mee. Pak servies in met handdoeken en stop glazen in sokken. Het moet toch allemaal mee en zo kan ik duurzamer en efficiënter inpakken. Sluit flessen af met folie. Olieflessen of shampooflessen kunnen lekken, dus dit is best een goede tip vond ik. Andere tips die ik ga volgen zijn het fotograferen van snoeren in de tv en ik ga mijn schroefjes in zip Lock zakjes doen. Elk meubel zijn eigen zakje. Ook ga ik gebruik maken van kleurcodes op mijn verhuisdozen voor de verschillende kamers.
Tip 3: Schoonmaken van het oude huis.
Tips die ik hiervoor bruikbaar vond zijn de volgende; begin met ramen, deurposten, kozijnen, plafonds, inbouwkasten en spiegels. Eindig met de ruimte waar je het meest doorheen moet tijdens het schoonmaken.
Tip 4: Het verhuizen van katten.
Mijn katten zijn echte buitendieren en ik zie ze soms dagen niet. Binnen of in hun reismandje opgesloten zitten, vinden ze vreselijk. Het gaat dan ook een uitdaging worden om ze zo stressvrij mogelijk mee te verhuizen. De belangrijkste tip is om ze in een kamer te laten die al leeg verhuisd is en waar hun spullen met bekende geur instaan. Ik ga op een zaterdag verhuizen en zondag ga ik poetsen. Zondagavond laat ik het kattenluik dicht, zodat ze nog wel naar binnen kunnen, maar niet meer naar buiten. De dag er na richt ik een kattenkamer in mijn nieuwe huis in en ’s avonds haal ik ze op. Hopelijk zijn ze dan rustig.
Nu heb ik me goed voorbereid op de nieuwe woning (pijler 1) en samenwonen met mijn lief (pijler 2). Mijn nieuwe baan (pijler 3) blijft over. Als ik kijk naar de lijst van Holmes en Rahe ontstaat hiervoor nog wat meer stress. Ik ga veel rijden in de spits, 30 punten en ik ga een opleiding voor mijn nieuwe baan doen, 26 punten. Daarbij heb ik een ziekte, 53 punten, die invloed heeft op de keuzes die ik maak en heb ik in nieuwe situaties vaak aanhoudende slaapproblemen, 46 punten. 261 punten totaal, wat volgens de scorelijst een matig risico op ziekte geeft. Boven de 300 is er een risico op ziekte, onder de 150 is er weinig risico op ziekte. Ik beslis dat ik me eerst ga focussen op de verhuizing. Naar mijn nieuwe baan kijk ik uit, maar first things first! En een terloopse tip 5 die ik mezelf geef: ik vraag mijn familie en vriend om hulp. Als ik te veel plannen ga maken voor mijn werk en andere zaken die niet de focus behoeven, spreek me aan. Dan kan ik er mee stoppen.
Plaats reactie
0 reacties
Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.
Bekijk alle reacties