Primitieve reflexen zijn automatische bewegingen die bij baby’s aanwezig zijn vanaf de geboorte. Ze helpen de pasgeborene te overleven en vormen de basis voor verdere neurologische ontwikkeling. Deze reflexen, zoals de grijpreflex, de zuigreflex en de Moro-reflex (schrikreflex), worden aangestuurd door de hersenstam en verdwijnen normaal gesproken binnen de eerste levensjaren. Hun verdwijning maakt plaats voor meer gecontroleerde en bewuste bewegingen. Wanneer deze reflexen echter niet goed integreren, kan dat later in het leven leiden tot diverse neurologische en motorische problemen.
Lees al het laatste nieuws over Primitieve reflexen
In deze video zie je de TED Talk die Dr. Robert Melilo heeft gehouden over de verschillen tussen de linker- en de rechterhers...
Jan Bommerez zei onlangs dat hij bezig is zich te verdiepen in primitieve reflexen. Deze zouden bij veel mensen met problemen...
Jan Bommerez is zich aan het ontwikkelen op nieuw terrein en dat is die van de primitieve reflexen. In een podcast van Kukuru...
Wanneer primitieve reflexen blijven bestaan, kunnen ze invloed hebben op de ontwikkeling van het zenuwstelsel. Dit kan resulteren in problemen zoals een slechte motorische coördinatie, moeite met concentratie en zelfs leerproblemen. Zo kan een persisterende Moro-reflex leiden tot verhoogde stressniveaus en angstgevoelens, omdat het lichaam voortdurend overprikkeld raakt. Een andere veelvoorkomende reflex, de asymmetrische tonische nekreflex (ATNR), kan problemen veroorzaken met schrijven en hand-oogcoördinatie als deze niet goed geïntegreerd is.
Bij volwassenen kunnen niet-geïntegreerde primitieve reflexen zich uiten in uiteenlopende problemen. Dit kan variëren van moeite met concentreren en impulscontrole tot chronische spanning en zelfs angststoornissen. Mensen met ADHD, leerproblemen of bepaalde vormen van dyslexie vertonen vaak tekenen van reflexen die niet volledig geïntegreerd zijn. Dit kan hun vermogen om informatie te verwerken, hun motorische vaardigheden en zelfs hun sociale interacties beïnvloeden. Hierdoor kunnen ze moeite hebben met multitasking, plannen of omgaan met stressvolle situaties.
De relatie tussen primitieve reflexen en problemen bij volwassenen is steeds beter gedocumenteerd in neurologisch en therapeutisch onderzoek. Er bestaan methoden zoals reflexintegratietherapie en specifieke bewegingsprogramma’s die kunnen helpen bij het integreren van achtergebleven reflexen. Deze therapieën richten zich op het herprogrammeren van de hersenen door middel van gerichte bewegingen en oefeningen. Veel volwassenen die met dergelijke methoden werken, melden verbeteringen in concentratie, emotionele regulatie en algehele stressbestendigheid.
Het is daarom belangrijk om bij zowel kinderen als volwassenen signalen van persisterende primitieve reflexen te herkennen. Vroege detectie en interventie kunnen grote voordelen opleveren op het gebied van cognitieve en motorische ontwikkeling. Voor volwassenen die worstelen met onverklaarbare leer- of gedragsproblemen, kan een neurologische evaluatie inzicht bieden in mogelijke onderliggende oorzaken. Door middel van therapie en gerichte bewegingsoefeningen kunnen deze reflexen alsnog geïntegreerd worden, wat kan leiden tot een betere levenskwaliteit en een verbeterd functioneren in het dagelijks leven.
