Bram Bakker heeft sinds hij een interview gaf met het NRC geen contact meer met zijn ouders. Dat is ruim een jaar geleden. De voormalige psychiater van 59 jaar oud liet in het interview dingen weten over hoe hij vroeger is opgevoed door zijn ouders (87 en 81 jaar oud). En dat was niet positief. Zijn ouders hebben vervolgens afstand genomen: 'Einde alle contact', kreeg hij in november 2021 via zijn telefoon door.
'Kort daarna verbraken mijn ouders het contact', licht Bakker verder toe in een gesprek met De Telegraaf. 'Mijn vader stuurde heel modern een whatsappbericht. En toen was het klaar'. Het interview een jaar geleden was de druppel die de emmer deed over lopen. 'In dat gesprek heb ik iets verteld over wat ik als kind heb gemist. Ook toen ik als jongen van veertien seksueel ben misbruikt, werd ik thuis niet in een veilige omgeving opgevangen. Mijn vader was er nooit en mijn moeder kon zich niet goed verhouden tot haar eigen emoties.'
Zijn moeder heeft het vroeger ook niet gemakkelijk gehad. 'Vanuit haar eigen opvoeding heeft ze mij een aantal dingen niet kunnen meegeven: troost, warmte, zachtheid, geborgenheid en gepaste trots. Dat is verdrietig voor haar, maar zij wil het er niet over hebben. Voor hen ben ik nog steeds het kind van vijf, terwijl ik nu bijna zestig ben. Het maakt dan ook niet uit hoe oud je bent als kind.'
'Zij houden van mij, ik blijf hun zoon. Mijn ouders hebben hun stinkende best gedaan en tóch heb ik als kind veel gemist. Ik heb mijn eigen veilige plek als kind nooit gevonden. Ik was eigenlijk een eenzaam ventje en deed, eerbiedig gezegd, braaf wat mama vond. Dat leidde uiteindelijk tot grote verwarring in mij. Ik heb het lang niet doorgehad', verklaart Bakker nader.
Bram Bakker leert nog steeds
Nadat hij en zijn vrouw na 20 jaar uit elkaar gingen en vijf vrienden van zijn leeftijd zijn overleden zijn dingen helderder geworden voor Bakker. Hij kreeg rare verschijnselen, wat misschien wel op een herhaald psychotrauma lijkt. 'Uiteindelijk werd ik in 2018 zelf ziek. Het is nooit helemaal duidelijk geworden wat ik had, maar het was iets aan mijn cerebellum, de kleine hersenen.'
Bakker heeft nu een boek uitgegeven dat Oud zeer heet en gaat over pijn die is ontstaan in de opvoeding. Mensen hebben daar volgens hem hun hele leven last van en dat is wat hij ook vaak in de spreekkamer ervaarde. Het liefst behandelde hij seksueel getraumatiseerde mensen. Bakker leerde dat een behoefte van hem zelf er ook in verborgen zat. 'Ik ging ze, zonder me bewust te zijn van mijn éigen onderliggende motieven, ’redden’. Weet je wat me daarin dreef? Ik wilde heimelijk ook gered worden.'
Plaats reactie
0 reacties
Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.
Bekijk alle reacties