Internationale artsen en onderzoekers vinden dat er meer aandacht moet komen voor miskramen en vooral het verdriet wat achter een miskraam schuilt. Miskramen komen namelijk vrij veel voor: van alle vrouwen maakt ongeveer elf procent minimaal één miskraam mee. En toch ligt er een taboe op praten over een miskraam.
Gz-psycholoog Merith Cohen de Lara ziet het geregeld in haar praktijk in Amsterdam: vrouwen die depressief zijn doordat ze een miskraam hebben gehad. ‘Het lastige aan een miskraam is dat het verdriet daarna geen gedeelde rouw is’, vertelt De Lara tegen RTL-nieuws. ‘Het baby’tje is niet op de wereld geweest, niemand heeft hem of haar leren kennen, het was alleen nog van jou en je partner.’ Daarbij moet je je toekomstbeeld bijstellen en dat is moeilijk. Je had je voorbereid op een leven mét een kindje en ineens veranderd dat.
Cohen de Lara vindt niet dat iedereen direct therapie hoeft te nemen. Niet elke vrouw die een miskraam doormaakt, heeft psychologische hulp nodig. Erover praten met de mensen om hun heen, kan al heel helpend zijn. Maar daarvoor moet er wel normaler omgegaan worden met onderwerpen als verdriet, rouw en dood. ‘We vinden dat lastig. Mensen reageren vaak met feitelijke vragen: ‘Heb je enig idee hoe het kwam?’ Daar zitten vrouwen niet altijd op te wachten, die willen ook graag vertellen wat het met hen doet.’
Nieuw onderzoek
Daarom is De Lara groot voorstander van het nieuwe gepubliceerde onderzoek. In drie artikelen in The Lancet stellen wetenschappers Siobhan Quenby, hoogleraar verloskunde aan de University of Warwick, en Arri Coomarasamy, professor van het Center for Global Women's Health, dat de impact en de gevolgen van een miskraam worden onderschat. En dat zorgt er volgens de onderzoekers voor dat de zorg voor vrouwen die zoiets meemaken, ondermaats is.
Om de (psychologische) gevolgen van een miskraam niet te onderschatten, is het volgens Cohen de Lara belangrijk dat het taboe verdwijnt en dat mensen leren praten over moeilijke onderwerpen. Een miskraam is heel verdrietig, maar ook een ‘normale’ ervaring, want het komt vaak voor. ‘Het is een kwestie van pech en ongeluk. En niet alleen de samenleving wil niet met verdriet te maken hebben: de vrouwen vaak zelf ook niet. We willen ons niet rot voelen. Maar als we iets naars hebben meegemaakt, kunnen we niet anders.’ (Foto: Pexels/Anete Lusina)
Plaats reactie
0 reacties
Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.
Bekijk alle reacties