Tasmaanse duivels krijgen reproductiegetal zelf onder de één

Wereldwijd is men inmiddels bekend met het zogenaamde reproductiegetal voor corona. Dit getal (R), dat het aantal besmettingen weergeeft dat iemand doorgeeft, moet onder de één zijn om het virus niet verder te laten verspreiden. De Tasmaanse duivels is dit gelukt voor hun dodelijke kankerziekte devil facial tumour disease (DFTD).

Biologen maken bekend dat de R voor de kanker is gedaald van 3,5 tot onder de één. Dit betekent dat de populatie van Tasmaanse duivels, die is geslonken tot onder de 10.000, weer stabiel kan blijven. Dat is goed nieuws, want de vleesetende buideldier is een bijzondere en woont alleen in Nieuw-Zeeland in het wild.

Kenners spreken van 'een geweldige evolutionaire respons' van de duivels. Dr Rodrigo Hamede, een ziekte ecoloog aan de Universiteit van Tasmanië, is onder de indruk. Een deel van de Tasmaanse duivels is op natuurlijke wijze immuun geworden voor de kanker die een tumor in het gezicht creëerde.

Hamede kijkt op van de snelheid waarmee de duivels zich hebben hersteld. 'Dit gebeurt niet in vier of vijf generaties, het heeft meer tijd nodig', citeert The Guardian hem. 'Dit onderzoek laat zien dat de epidemische piek een tijdje geleden is bereikt. We verwachten dat de duivels hun comeback zullen gaan maken.

Kritiek op verplaatsing duivels

Anticipatie van de mens heeft mogelijk wel een probleem veroorzaakt. Om de Tasmaanse duivels van uitsterving te voorkomen zijn er dieren in het wild in Australië losgelaten. Echter, deze hebben mogelijk niet de immuniteit als die in Nieuw-Zeeland. Dit kan zelfs het herstel tegen gaan.

Volgens Hamede moeten dit soort dingen alleen gedaan worden als het zeker is dat de voordelen beter zijn dan de natuurlijke afweer. Professor Andrew Storfer, bioloog aan de Universiteit van Washington, is het met hem eens. 'Actieve management moet niet nodig zijn en kan schadelijk zijn.' (foto boven Matthias Appel/Wiki Commons, foto onder PublicDomainPictues/Pixabay)