Harder bewijs voor smeltende gletsjers, vrees voor droogte

De snelheid waarmee gletsjers smelten blijkt de afgelopen twintig jaar te zijn verdubbeld. Zo is naar voren gekomen uit een onderzoek gepubliceerd in Nature. Tussen 2000 en 2019 verloren gletsjers 267 gigaton aan ijs per jaar.

Het verlies aan ijs staat gelijk aan het verhogen van de oppervlakte van Engeland met twee meter per jaar aan water. Het meeste ijs gaat jaarlijks verloren in Alaska met een bijdrage van 66,7 gigaton. Daarna volgen Groenland (35,5), Noord-Canada (30,5), Antarctica (20,9) en het zuiden van de Andes (18,7).

Wetenschappers zeggen dat de precisie van deze data ze meer zekerheid geeft over de mate waarin het ijs smelt. Eerdere onderzoeken gaven een twintig procent negatiever resultaat dan dit, maar daar zat een grotere foutmarge in. Voor het onderzoek is gebruik gemaakt van data van NASA.

De mate van smelten verschilt sterk per regio. Over het algemeen stelt men dat de gletsjers vier procent van hun volume kwijt zijn in twintig jaar tijd. Alaska zorgde voor 25 procent van het wereldwijde verlies. In de Europese Alpen zijn gletsjers twee keer zo snel dunner geworden in vergelijking met de rest van de wereld.

De Argentiere-gletsjer in Franse Alpen, vlakbij Chamonix.

Romain Hugonnet van de Universiteit van Toulouse, één van de hoofdauteurs, laat aan The Guardian weten dat onderzoek de urgentie onderstreept. 'We moeten onze manier van leven aanpassen. We moeten nu in actie komen'.

Hugonnet wijst er op dat de gletsjers belangrijk zijn, want ze zorgen voor water dat in de rivieren komt. Wereldwijd zijn er veel mensen afhankelijk van het water in deze rivieren. Verder zal het droger worden zonder gletsjers, wat vooral aan het eind van de zomer voor problemen kan gaan zorgen. 'Je zou voor het eerst geen groen gras kunnen zien in Zwitserland', vreest Hugonnet.

Volgens de huidige modellen zal er in 2050 ongeveer 80 tot 90 procent van het ijs zijn gesmolten. 'Dat betekent dat we alles zullen verliezen, behalve de grootste gletsjers', licht de auteur toe. Zijn grootste zorgen gaan nog uit naar rivieren als de Yangtze, Mekong, Salween en Brahmaputra in Azië. Hij is bang voor watertekorten. 'Als we niets plannen, dan kan er over tientallen jaren een water- en voedseltekort komen.' (foto boven: Sovxx/Wiki Commons, de Worthington Glacier in Alaska)