Blog | Hoeveel ruimte geef je anderen echt?

Sinds ik me wat meer verdiep in het fenomeen projectie merk ik dat ik zelf onbewust vaak mijn eigen gedachten of angsten projecteer op anderen. Waarschijnlijk is dat ook logisch en niet eens onnatuurlijk, maar werkzaam is het niet in een relatie met iemand anders. Het is de kunst om de ander te zien als een ander individu.

Dit is niet makkelijk, maar ik probeer er steeds beter in te worden. Bessel van der Kolk zegt ook wel dat het eigenlijk een wonder is dat we allemaal met elkaar relaties kunnen hebben, omdat ieder lichaam een eigen historie heeft inclusief wat er in de jeugd is gebeurd en tot een trauma kan leiden. Nog los van allerlei projecties en overtuigingen die er in de hoofden rondzingen.

John Welwood is van mening dat er ook zelfliefde nodig is om anderen te laten zijn wie ze zijn. 'Jezelf liefhebben zoals je bent, klinkt misschien zoals egoïsme in je oren. Maar in de werkelijkheid verschaft het de allerkrachtigste basis om van anderen te houden. Want wanneer je jezelf toestaat het wezen te zijn dat je bent, helpt het je ook het belang ervan in te zien dat je anderen toestaat te zijn wie ze zijn.'

Hij vervolgt daarna met rake teksten: 'Een van de meest liefhebbende dingen die je kunt doen is anderen toestaan anders te zijn dan jij en hen te bevrijden van jouw eisen en verwachtingen. Wanneer je op een vriendelijke manier begrijpt dat anderen hun eigen wetten hebben en hun eigen weg moeten volgen net als jij, dan begint de behoefte te verdwijnen om hen te controleren of om jezelf belangrijker dan hen te maken', aldus de psychotherapeut in het boek Liefde geven, liefde ontvangen.

Andere mensen kunnen natuurlijk ook bedreigend zijn of angsten oproepen, die je weer op hen kan afreageren. Veel mensen die zelf geen goede hechting hebben gehad met hun ouders en emotioneel niet ondersteund zijn in hun jeugd zien alle emoties van anderen als bedreiging die hoe dan ook meteen teruggestoten moeten worden.

Vroeger heb ik er ook meteen op losgeslagen als iemand met emotie reageerde naar mij. Nu kan ik meer bij mezelf blijven, mijn eigen gevoelens waarnemen en vanuit dat communiceren. Ergens is die bedreiging natuurlijk wel weer die zelfliefde waar Welwood het over heeft. Die bedreiging van emoties, die kritiek kunnen verwoorden, raken vaak de innerlijke criticus aan en oude verwondingen, dat pijn doet en wat we het liefst zo snel mogelijk terugkaatsen naar de ander.

Maar de ander, is ook gewoon een wezen met gevoelens en behoeften. Misschien ook wel met een (jeugd)trauma en andere complicaties. En die zal er waarschijnlijk zelden op uit zijn om jouw onderuit te halen. En als dat wel zo is, dan is het volgens Welwood dus door een gebrek aan zelfliefde en daarmee onzekerheid in plaats van dat hij of zij werkelijk boven je staat.

Misschien moeten we mensen wat meer als dieren zien. Mijn hond vergeef ik zoveel sneller voor fouten, omdat hij niks bewust wil doen. Hij reageert alleen maar vanuit reflexen. Wij mensen doen dat misschien ook wel, alleen de reflexen zijn wat langer (lees 'jaren') waardoor alles 'met voorbedachten rade' lijkt of misschien wel is. Maar wie heeft er nu een vrije wil?

Sjoerd (1984) is ervaringsdeskundige, heeft 15 jaar ervaring 'op de sofa' en bestudeert in zijn vrije tijd psychologie en het boeddhisme. Ook yoga en meditatie zijn hem niet onbekend. Verder is hij online media ondernemer, www.valkeringmedia.nl, afgestudeerd Business Administration (WO) en fervent dierenliefhebber.