Ik ben een kleine twee weken geleden begonnen aan mijn tweede boek van Alexander Lowen en ik moet zeggen ik ben zwaar onder de indruk. Als iemand nu zou vragen wat is het beste psychologische boek dat je hebt gelezen? Dan denk ik dat ik Vreugde: Overgave aan het lichaam van Alexander Lowen zou zeggen.
Natuurlijk is je favoriete boek altijd een momentopname. Waar heb je op dit moment behoefte aan? Wat heb je eerder al gelezen? Wat weet je al? etc. Maar toch, zal ik wel zeggen dat dit een belangrijk boek is en voor zeker de hedendaagse mens eigenlijk kost die je zou moeten lezen.
Het punt is dat de meeste mensen 'te veel in hun hoofd' zitten en dat Lowen juist, mede door zijn bio-energetica, de focus naar het lichaam verplaatst. De oplossing van de neurose zit volgens Lowen in het lichaam, waar te veel niet geuite spanningen uit de kindertijd zijn opgeslagen.
Dat Lowen kennis heeft van de psychologie én van het lichaam, maakt hem juist zo interessant en zo sterk. Er zijn kenners die verstand hebben van psychologie en dan het lichaam buiten beschouwing laten of juist andersom, maar precies die combinatie, is toch waar het in het leven om gaat?
Lowen beschrijft tot in detail waar de spanningen zitten bij de mensen met neurose. 'Wanneer we een patiënt omschrijven als 'gesloten', geldt dat letterlijk voor de lichaamsopeningen. De lippen kunnen samengeperst zijn, de kaken verkrampt, de keel dichtgeknepen, de borst verstrakt en buik en billen ingetrokken. Bij deze mensen zijn de pupillen eveneens vernauwd.'
Om spanningen los te laten is toegang tot verdriet nodig volgens Lowen. Dan gaat het niet om oppervlakkig snikken, maar trauma kwijtraken kan alleen volgens Lowen door echt diep te huilen. Daarmee komt Lowen op gelijke voet met therapeuten die beweren dat het nodig is 'om te rouwen om je kindertijd'. 'Het probleem is onvermogen om diep genoeg te huilen om tot op de bodem van hun droefenis te reiken.'
Ook begrijpt hij maar al te goed de invloed van de ego en dat het ego minder dominant moet worden. Volgens Lowen is het lichaam de baas, iets wat we in het Westen niet zo heel goed meer begrijpen in de 21e eeuw. 'Overgave betekent niet het prijsgeven of opofferen van het ego. Het betekent dat het ego zijn rol als dienaar van het zelf kent-, als het orgaan van bewustwording, niet de meester van het lichaam.'
De mens die in neurose is verstrikt heeft vaak zijn lichaam moeten onderdrukken op jongere leeftijd. Lowen snapt dat dit een overlevingsstrategie is geweest en dat daardoor veel patiënten bij hem zonder gevoelens en zonder contact met het lichaam bij hem zijn langskwamen. Hij leerde ze mede via diep ademhalen weer contact te maken met hun lichaam.
'De meesten van ons zijn te diep en te ernstig gekwetst. We dragen te veel pijn mee in ons lichaam om onszelf toe te staan ons over te geven aan het zelf. Onze droefenis raakt aan wanhoop, die we moeten ontkennen om te kunnen overleven', aldus Lowen.
Plaats reactie
0 reacties
Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.
Bekijk alle reacties