Ik bekijk met regelmatig podcasts van trauma-expert en arts Gabor Mate en voormalige psychiater Bram Bakker. Dit bracht mij op het idee dat het leuk is om beide heren naast elkaar te leggen, want ze hebben nogal hetzelfde profiel. Niet alleen in wat ze in hun leven gedaan hebben, maar ook waar ze nu voor staan. Beide heren zijn er sterk van overtuigd dat oud zeer veel invloed heeft op het hedendaagse leven. Volgens Maté is dit de veroorzaker van veel ziekten, maar zijn ze hier in de geneeskunde nog niet achter.
Los van waar ze voor staan, is hun psychologische profiel ook nog eens 'hetzelfde', dat is wel geestig. Maté is door zijn moeder in de oorlog afgestaan aan een onbekende. Die heeft een tijdje voor hem gezorgd, waarna hij later weer bij zijn moeder terug is gekomen. Volgens de arts is dit traumatisch voor de jonge Maté geweest. Hij heeft daar psychische verwondingen aan overgehouden.
Maté is zijn hele leven daarom op zoek naar goedkeuring van anderen. Hij wil graag gezien worden, als gevolg van de wond van vroeger. Maté is daarom onbewust heel hard gaan werken als arts. Hij werkte zich een slag in de rondte en was alleen maar bezig met presteren. Onbewust had hij weer de angst om weer 'afgestaan' te worden, verlaten te worden en er weer alleen voor te staan als toen zijn moeder hem moest afstaan.
Soms, zo geeft hij eerlijk toe, is hij hier onbewust nog steeds mee bezig. Maté verkoopt boeken en die 'moeten' toch wel weer succesvol zijn, ook als hij weer een nieuw boek gaat schrijven. Inmiddels begrijpt hij waar dit vandaan komt, maar toch wordt hij er nog dagelijks mee geconfronteerd. Ook in relatie met anderen.
Bakker voelde zich emotioneel niet altijd gesteund door zijn ouders in zijn jeugd. Toen hij een keer werd verkracht door een vrouw als puber heeft hij niet de steun gehad die hij nodig had. Ook werd hij geslagen. Een corrigerende tik noemde ze dat nog in die tijd. Bakker heeft het gebrek uit zijn jeugd óók willen compenseren met aandacht en gezien worden. Hij was vaak van huis, terwijl hij opgroeiende kinderen had, om op televisie zijn mening te geven over allerlei zaken als psychiater. Bakker wilde graag bekend worden.
Inmiddels heeft hij dit patroon door. Maar met zijn ADHD blijft hij wel een workaholic, maar hij probeert er nu meer te zijn voor zijn kinderen. In het boek Oud zeer schrijft hij treffend hoe graag hij nog gezien wilde worden. Zo liep hij eens de marathon van Amsterdam en zag hij zijn toenmalige vriendin langs de kant hem zien aanmoedigen. Hij hoopte haar het volgende rondje weer te zien, maar tot zijn grote teleurstelling was ze ergens koffie gaan drinken. Dit hakte er erg in.
Het mooie is dat beide mannen zich zo kwetsbaar publiekelijk durven op te stellen en ze goed weergeven hoe die patronen vanuit de kindertijd invloed hebben gehad op hun verdere leven. Zelfs voor hen, die actief zijn in de gezondheidszorg, is het dus moeilijk om zulke patronen bij zichzelf tijd de herkennen en uit hun leven te bannen. Bakker en Maté zijn er dan op middelbare leeftijd achter gekomen, er zijn ook mensen die gewoon de kist in gaan zonder dat ze weten wat hun parten heeft gespeeld in hun leven.
Lees het artikel op de mobiele website