Filmtip: L'adversaire (2002) toont hoe gruwelijk eenzaamheid kan zijn

Filmtip: L'adversaire (2002) toont hoe gruwelijk eenzaamheid kan zijn

Zelden zo'n boeiende film gezien als dat ik onlangs L'adversaire (2002, 6.8 op IMDB) in Netflix heb gezien. Als je houdt van psychologie en van drama en van waargebeurd dan is dit een gouden combinatie. Maar ik moet je wel waarschuwen, het is een superbrute film. Maar dat maakt het ook wel weer mooi. Het is gebaseerd op het leven van Jean-Claude Romand.

Ik was behalve het psychologische gedeelte gefascineerd door de mooie manier van filmen en de strakke soundtrack. Dit was allemaal wel erg passend bij elkaar. Maar behoudens dit, is het vooral op psychologisch gebied een boeiende film.

Acteur Daniel Auteuil zegt tegen Tijd.be dat hij geen contact heeft gezocht met Romand, op wie de film is gebaseerd. 'Nee. Ik was er bang voor. Het was een vreemde situatie. Dit verhaal is zo gruwelijk dat ik er liever niet te veel wou over nadenken, en elke keer dat ik me er toch een beetje in verdiepte, voelde ik de rillingen over mijn lijf lopen.'

Bewondering heeft Auteuil allerminst voor Romand. 'Nee, het enige wat ik tegenover Jean-Claude Romand voel, is medelijden. Ik kan hem niet bewonderen. Het moet afschuwelijk zijn om zo door het leven te gaan. Voor alle duidelijkheid: ik heb enkel medelijden met wat door hem heen moet zijn gegaan, niet voor de misdaden die hij gepleegd heeft.'

Soundtrack L'adversaire (2002)

Ik ga niet te veel prijsgeven, dan zou ik spoileren, maar laten we zeggen dat de man verstrikt raakt in zijn eigen leugens en daarom een bijzonder eenzaam bestaan lijdt. En dat is juist het tragische ook meteen. Doordat die eenzaamheid niet wordt doorbroken, lijdt hij gigantisch en uiteindelijk gaat iedereen er onder lijden die aan hem gelieerd is.

Hoe vaak gebeurt dit wel niet in andere levens? Dat mensen zoveel voor zichzelf houden. En waarom? Met welk doel? Angst? Trots? Ego? Als we dat weglaten, hebben we dan een reden om ook maar iets te verzwijgen? Ik denk het niet.

Ik vind het juist prettig om al mijn moeilijkheden met andere mensen te delen. Ik kan me ook geen relatie voorstellen waarbij dit wel zo is. En toch, zijn er veel waarbij er genoeg geheimen zijn of waarbij men niet open is naar elkaar. Over het algemeen beschouw ik dat al als lijden. Misschien is voor die mensen L'adversaire een mooie film, alleen dan wel behoorlijk aangedikt.

Trailer L'adversaire (2002)

Trailer L'adversaire (200)

Gerelateerde links:
- Waargebeurd dramafilm vanaf dit weekend te zien in Netflix (Moviemeter)
- Acteur Daniel Auteuil over de film L'adversaire


Wil je meer artikelen lezen van IndeSpiegel.nl? Volg ons op Facebook Facebook of Twitter.

Plaats reactie

666

0 reacties

Laad meer reacties

Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.

Bekijk alle reacties

Net binnen

Neuropsycholoog: '40 procent van de mensen is te moe'

Neuropsycholoog Erik Matser maakt zich al een tijdje hard voor de gevolgen van de mobiele telefoon en de verslaving die daar...

Psychologe vertelt hoe ze te maken kreeg met spousificatie in haar familie

Sarah Michaud is psycholoog. In een podcast met Mentall Illness Happy Hour vertelt ze hoe haar vader haar gebruikte middels s...

Blog | Ik luisterde niet naar mijn lichaam en betaalde er meteen de prijs voor

Zoals ik wel vaker hier heb geschreven ben ik een fervent tennisser. Ik vind het leuk om beter te worden met de sport en denk...

Blog | Film Adolescence kent paar voorbeelden van niet luisteren naar kinderen

De populaire mini-serie Adolescence is een interessante serie. Niet alleen omdat het mooi gefilmd is, maar ook omdat er relat...

Hans Laurentius corrigeert: 'Een zingevingscrisis die wordt opgelost met sprookjes'

Zoals altijd was Hans Laurentius ook in een interview met Giel Beelen weer kritisch, scherp en open. Ze bespraken onder ander...

Lees meer