Hoe vaak heb je jezelf er wel niet op betrapt dat je uit verveling je telefoon pakte? Op de wc? Bij de bushalte? Of in de wachtkamer van een arts? Was het echt nodig? Waren die berichten echt nodig of wat je hebt gelezen? Eigenlijk valt het behoorlijk tegen als je er over na gaat denken.
Het is wel treurig om te zien hoe mensen tegenwoordig hun telefoon pakken. Ieder verveeld moment móeten we vermaakt worden. We zijn eigenlijk net kleine kinderen die niet met verveling om kunnen gaan en dan gaan zeuren. Veel positiever kunnen we het niet maken, of wel?
Gaby Stroecken en Rien Verdult waarschuwen in De verbroken verbinding terecht voor de gevolgen. Niet alleen voor de persoon zelf, maar ook voor de kinderen. Hoeveel ouders zie je tegenwoordig wel niet meer naar hun telefoon staren in plaats van naar hun kinderen. Wordt het niet nog moelijker om een relatie op te bouwen? Gaat 'de hechting' niet nog meer achteruit?
Ik heb een oude Nokia zonder internet gekocht, maar het valt nog niet mee om het toe te passen. Soms als ik het echt zat ben dan pak ik hem en ben ik soms tussen 2 en 3 uur offline. Langer is nog niet gelukt helaas. Wel merk ik dat als je s' ochtends bij de wandeling met de hond geen telefoon gebruikt, het de rest van de dag makkelijker is. Het werkt door of zoiets.
Dus het lijkt er op dat als je eenmaal in die flow van prikkels zit, je nog meer en meer wil, alsof er dan een katalysator in zijn werking treed. En andersom dus ook, des te minder je op je telefoon zit in de ochtend, des te minder behoefte heb je er aan de rest van de dag.
Uiteindelijk zit de kern er in dat we onszelf weer moeten leren te vermaken met onze fantasie, ons geheugen en met onze zintuigen. Als we niet steeds op onze telefoon zitten, dan gaan we weer meer fantaseren, dan gaan we soms naar wat dingen in het verleden, of gaan we wat meer plannen naar de toekomst. Ook komen er meer sensaties in het lichaam en zien we meer van onze omgeving.
Tot slot bedacht ik me laatst ineens dat des te meer ik op mijn telefoon zit, des te meer ik andere mensen ook uit hun onrust haal. Natuurlijk is dat hun verantwoordelijkheid. Maar door veel op onze telefoon te zitten, houden we elkaar meer gevangen in het onzinnige vermaak. Ik denk toch dat ik weer eens bij mijn hond te rade ga om te vragen hoe je om moet gaan met verveling.
Plaats reactie
0 reacties
Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.
Bekijk alle reacties