Psycholoog en onderzoeker op het gebied van neuropsychologie Allan Schore legt in een soort college over de eerste 1000 dagen uit hoe het emotionele zelf ontstaat bij een mens. Volgens de literatuur wordt het emotionele brein in de eerste drie jaar bepaald. Schore gaat vanaf de geboorte tot jonge leeftijd exact uitleggen wat de baby nodig heeft en baseert zich onder andere op de hechtingstheorie van John Bowbly.
Het eerste jaar heeft de baby hulp van buitenaf nodig. Het kan zijn of haar emoties absoluut niet reguleren en dient gesteund te worden door de verzorger. 'De baby kan in het eerste jaar zijn of haar emoties niet reguleren, in het tweede jaar kan het dat wel al een beetje, om bijvoorbeeld angst te onderdrukken', verduidelijkt Schore.
Logisch nadenken is er absoluut niet bij in het eerste jaar, aldus Schore. De baby kan alleen waarnemen en voelen. Vroeger ging het gerucht dat de baby in het eerste jaar geen pijn zou ervaren, maar dat is absoluut niet waar volgens Schore. 'Vanaf het begin is de baby in staat om pijn waar te nemen.'
In het eerste jaar is de interactie met de verzorger leidend. Dat heeft de baby nodig om 'zijn of haar eigen subjectiviteit te generen'. Oftewel, er kan geen (positieve) subjectieve waarheid gecreëerd worden zonder hulp van de omgeving. Er wordt ook wel gezegd dat baby's zonder liefde overlijden.
De baby zoekt nabijheid bij de moeder en is totaal afhankelijk. Volgens Schore, die zich met alles baseert op wetenschappelijk onderzoek, heeft de baby het meeste baat bij een verzorger 'die voorspelbaar is, consistent en emotioneel beschikbaar'.
De communicatie op het gebied van hechting gaat alleen maar via het rechter gedeelte van het brein. Dat verantwoordelijkheid is voor gevoelens, creativiteit en intuïtie. De eerste anderhalf jaar is het rechterbrein dominant. Pas na 3,5 jaar kan het linkerbrein dominant worden, zo stelt Schore. Het linkerbrein is grotendeels verantwoordelijk voor taal, logic, denken en planning.
Meer richting sociaal wezen
Op latere leeftijd hoeft de moeder niet altijd (lees: perfect) afgestemd te zijn op de baby, maar het moet wel voor herstel kunnen zorgen als de moeder er even niet bij is. Vooral dit herstel kan ervoor zorgen dat het kind minder stress ervaart.
Gedurende het tweede jaar wordt de moeder steeds meer een sociale partner van het kind, in plaats van degene die alles bepaalt. Er vindt een shift plaats van puur verzorgend naar meer sociaal betrokken, aldus Schore.
Bekijk hieronder de volledige presentatie waarin Schore verder in gaat op het tweede en derde jaar van het kind.
Plaats reactie
0 reacties
Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.
Bekijk alle reacties