Geadopteerde Kohinoor is op haar 49e nog steeds 'op zoek naar een moeder'

Kohinoor Samsom werd toen ze vier maanden oud was door haar moeder afgestaan aan een weeshuis in Bangladesh en daarna geadopteerd door Nederlandse ouders. Dat ze is geadopteerd heeft diepe sporen achter gelaten in haar, zo blijkt uit een gesprek die ze heeft met de voormalige psychiater Bram Bakker in de podcast De Balanskliniek.

Ze schaamt zich er voor dat ze op 49-jarige leeftijd nog op zoek is 'naar een moeder'. En dan bedoelt ze niet dat ze wil weten wie haar biologische moeder is, want dat weet ze inmiddels al, net als wie haar biologische vader is. Maar meer dat ze een moederfiguur mist in haar leven en daar nog steeds naar zoekt bij surrogaatpersonen.

'Ik werd me er bewust van hoeveel je geest kan onderdrukken om te overleven', zegt ze, waarop Bakker toevoegt: 'Dat is natuurlijk niet uniek voor mensen die geadopteerd zijn, dat hoef ik jou niet uit te leggen. 'Ik heb dat gevoel weggestopt om te overleven', vervolgt Kohinoor. 'Het verlangen naar een moeder. Ik heb op mijn zestiende of zeventiende maar tegen mezelf gezegd dat ik geen moeder nodig heb.'

'Nu ben ik 49 en denk ik dat zou ik zo fijn vinden als een moeder mij in mijn armen neemt en zegt dat alles goed met je komt. Maar de schaamte is er wel, dan denk ik: Fuck je bent 49 ben je nog steeds aan het zeuren om je moeder', laat Kohinoor weten. Daarmee laat ze zelfhaat en zelfkritiek zien die ze in zich heeft.

In Nederland was het ook niet makkelijk

Want, dat Kohinoor is geadopteerd wil nog niet zeggen dat ze ook echt goed terecht is gekomen. Haar adoptievader was chronisch depressief en haar adoptiemoeder, met wie ze nu al wat jaren geen contact meer heeft, dronk heel veel. Eigenlijk had ze daardoor aan de vier belangrijkste mensen in haar leven niks gehad en is het niet gek dat ze zoveel last heeft van schuld en schaamte, wat doorgaans kinderlijke gevoelens zijn en sterker worden doordat er veel trauma is geweest in je jeugd.

Kohinoor is door niemand gezien en door vier mensen in de steek gelaten en gevoelens van verlating zijn niet vreemd voor een baby die is afgestaan. Gabor Maté vertelt daar ook altijd over in zijn podcasts. De trauma-expert was op jonge leeftijd een paar maanden afgestaan tijdens de oorlog in Hongarije. Dat hij de rest van zijn leven nog gezien wil worden heeft daarmee te maken meent Maté altijd.

Tot slot vraagt Bakker ook of de adoptieouders 'haar wel hadden mogen adopteren?'. 'Het klinkt ook alsof zij een flinke rugzak bij zich hadden', licht Bakker toe. 'Mijn vader was chronisch depressief en had al in verschillende klinieken gezeten en mijn moeder die dronk de hele dag en die is nog steeds niet in staat om voor mijn kinderen te zorgen of voor een baby. Maar ik dank ook mijn leven aan ze, ik heb ook twee maanden in het ziekenhuis gelegen met ondervoeding', aldus Kohinoor, die wel blij is met haar leven nu en beseft dat ze anders in Bangladesh een heel ander leven had gehad of het helemaal niet had overleefd als baby.