Hoe een besnijdenis uitwerkt tot traumatische klachten bij een vrouw

Lenna (42) vertelt in een interview met RTL Nieuws hoe een besnijdenis op jonge leeftijd veel impact op haar heeft gehad. Ze is besneden nog voordat ze is geadopteerd in Indonesië. Vervolgens heeft haar biologische moeder haar afgestaan en is ze in Nederland geadopteerd.

Op haar 25e deed ze een zoektocht naar haar biologische moeder en krijgt ze van haar te horen dat ze is besneden. Ze schrikt zich rot. 'Ik was helemaal… Vanaf dat moment'. Ze gaat verder: 'Ik verstijfde gewoon. Mijn biologische moeder deed alsof het de normaalste zaak van de wereld was.'

Het blijkt dat het ook niet in het ziekenhuis is gedaan, maar gewoon buiten. 'Ze vroeg waar en wanneer dit dan was gebeurd. Mijn moeder wees naar de boom bij het watertje tegenover haar huis. Daar, bij die boom, daar ben je geboren en daar ben je besneden.'

Bij de besnijdenis wordt op de 21e dag na de geboorte een stukje van haar clitoris afgevijld en een stukje van de binnenste schaamlippen weggehaald. Lenna begint het trauma te begrijpen dat ze heeft opgelopen. 'Die avond kon ik moeilijk in slaap komen. Het seksleven van mij en mijn vriend was niet optimaal. Ik had altijd pijn, krampen, ik verstijfde bij aanrakingen. Dit verklaarde alles.'

In Nederland wordt ze uiteindelijk nagekeken en blijkt dat er inderdaad littekenweefsel rond haar clitoris aanwezig is. Het verhaal klopt. Als haar ouders in Nederland dan vertellen hoe ze zich gedroeg vroeger bij het verschonen, wordt het nog duidelijker. 'Mijn ouders vertelden me dat ik als baby niet verschoond wilde worden. Ik gilde en trapte alles bij elkaar. Ik was snel zindelijk, net voordat ik een jaar was. Nu vind ik dat logisch: ik wilde gewoon niet dat mensen daar in de buurt kwamen.'

Het kan zelfs dat Lenna al op jonge leeftijd twee ACE's (Adversity Childhood Experiences) heeft opgelopen, eentje voor de besnijdenis en de tweede voor het verlaten worden door haar biologische moeder op jonge leeftijd.

Fysieke pijn traumatisch voor baby

Zulke pijnlijke gebeurtenissen zijn extra heftig voor kinderen en baby's. Men zegt niet voor niks in de psychologie dat je in de eerste vier jaar van je leven wordt gevormd. Of om arts en trauma-expert Gabor Maté te citeren: 'Een klein kind is een narcist. Die neemt alles persoonlijk wat er met diegene gebeurt. Alles wordt op zichzelf betrokken wat diegene overkomt.'

Bessel van der Kolk, psychiater en trauma expert, denkt hier hetzelfde over. Zo blijkt uit zijn quote in een interview met RNZ. 'Kinderen zijn noodzakelijkerwijs egocentrisch. Ze kennen niet de gevoelens van anderen. Dus als er iets gebeurt met hun kind, dan is hun eerste reactie: 'Dit komt door mij.''

Ook de Duitse trauma-expert Franz Ruppert, docent psychologie aan de hogeschool van Munchen, is zich van bewust van de grote effecten van ervaringen op jonge leeftijd. Volgens Ruppert kan zelfs het alleen laten in een couveuse in het ziekenhuis al traumatisch zijn voor een baby. Dat klinkt niet onlogisch als we dit mengen met de citaten van Van der Kolk en Maté.