Column | Heeft de boeddhistische monnik gelijk met dat Netflix vergif is?

Thich Nath Hanh noemt in zijn video's van Plum Village vaak dat televisie kijken - hij noemt het 'consuming' - vergif is voor mensen. Dit zou betekenen dat je niet meer 'ongestoord' Netflix zou kunnen kijken, zoals veel mensen tegenwoordig doen in het Westen.

Heeft 'Thay' gelijk? En wat bedoelt hij nou precies? Laten we voorop stellen dat hij niet bedoelt dat je nooit meer Netflix mag kijken. Maar, ten eerste, is het van belang dat er bewustzijn wordt gecreëerd van wat de gevolgen zijn van het volgen van een serie, een film of wat anders.

Wat kunnen de gevolgen zijn van het kijken naar Netflix? 'Als je televisie kijkt, dan consumeer je', stelt de Vietnamese monnik in een video uit 2004. 'Een tv-programma kan vol met vergif zitten, bijvoorbeeld verlangen, geweld, angst, discriminatie en angst'. Hetzelfde geldt volgens hem voor het lezen van reguliere tijdschriften of het bekijken van reclamespotjes.

Dit kan iedereen ervaren. Wat voor gevoelens komen er bij jou op na het kijken van Netflix? Ik merk dat ik weleens, toen ik recentelijk een serie keek, veel gevoelens van verlangen kreeg. Of soms woede. Ergens is dat soms wel prettig, als je normaliter niet bij die gevoelens kan komen. Anderzijds, als je er te veel in blijft hangen, begrijp ik de schade die het aan kan richten. Het lijden dat het veroorzaakt.

Iets eerder in de video heeft hij het over zaadjes die iedereen in zich heeft. Zaadjes van liefde, compassie, maar ook haat, woede, verlangen enzovoorts. Vervolgens heeft Thay het over 'het bewateren van de juiste zaadjes'. Daarmee kunnen we ons allemaal indenken, dat als wij snel in woede schieten of haat schieten, dat een bepaalde serie dit kan versterken.

Hij spreekt daarom regelmatig van 'mindful consuming'. Er in eerste instantie van bewust van zijn wat je jezelf voorschotelt en vervolgens keuzes maken. Kies je voor lijden of kies voor je dingen die 'helderheid, helen en bewustzijn' versterken? Dat zijn de gevolgen van de keuzes die we maken in het leven.

Ik denk dat 'Thay' zeker een punt heeft. Moeten we daarom maar geen televisie meer kijken of geen romans meer lezen? Dat denk ik ook weer niet. Het zou in de eerste plaats al goed zijn als mensen zich er meer bewust van zijn wat de gevolgen zijn van het 'consumeren'. Om vervolgens soms de keuze te maken, kies ik ervoor om weer die gevoelens op te zoeken of voor rust en helderheid? Dat zou al een grote stap voorwaarts zijn. Misschien dat je dan later wel helemaal wel niet meer voor die gevoelens kiest en geen films of series meer kijkt. (foto: Unsplash/Mollie Sivaram)