Blog | Waarom je niet met anderen mensen moet vergelijken

Soms ervaar je weleens dingen waarvan je denkt: Dat zou ik ook wel willen hebben. Je kan dan verdwalen in jaloezie en eindigen met minderwaardigheidsgevoelens en een vorm van zelfhaat. In principe is alle vorm van jaloezie eigenlijk zelfhaat, want het impliceert dat iemand anders het beter heeft dan jij.

Over het algemeen denk ik dat het leven een pad is vanaf je geboorte, of misschien wel prenataal (er is al genoeg over geschreven op deze site), waarbij de eerste zaadjes dan al gepland zijn. Er zijn zelfs trauma-experts die beweren dat je een conceptietrauma kan hebben.

Los daarvan zijn zoals we in de psychologie hebben gezien de eerste drie jaren super belangrijk. Dan wordt het emotionele brein gevormd en zal je overtuigen krijgen of je er wel of niet mag zijn en of je bijvoorbeeld de rest van je leven wel of niet je gevoelens mag uiten en of je last krijgt van toxische schaamte.

Daarna heb je goede culturele en economische omstandigheden om je verder te ontwikkelen en vervolgens zit je doorgaans tot je zestiende of achttiende in een stramien vanuit je jeugd. Vervolgens ontwikkelen je hersenen zich nog steeds tot je vijfentwingste en word je steeds bewuster van jezelf. Althans die mogelijkheid is er, dat geldt niet voor iedereen.

Pas dan wordt het echt mogelijk om fundamentele dingen aan te passen. Alleen ja, helaas, dan heb je je opleidingskeuze en je beroepskeuze al gemaakt en zit je in die zin vast. Maar er vallen wel wat dingen aan te passen, want je kan je werk kiezen, je vrienden, partner etc.

Alleen ja 'kiezen' is een groot woord. Als we nagaan hoeveel toevalligheden er wel niet zijn dat je daardoor bepaalde mensen kent. Misschien heb je net bij hen een dansles gevolgd, of zat je toevallig in dezelfde trein of ben je toevallig op een feestje geweest waar je iemand tegen kwam. Als je daar niet was geweest, waren dingen heel anders gelopen.

Geen eerlijke vergelijking

Dat is ergens het toeval, waar je geen controle over hebt. En dan komen we bij het punt van vergelijken. Als jij jezelf met andere gaat vergelijken, dan is dat in principe geen eerlijke vergelijking. Iedereen heeft weer een ander aantal ACE's achter zijn naam staan, andere ouders gehad, andere omstandigheden, andere vrienden. Is vergelijken dan eerlijk?

En speelt toeval of geluk ook nog een rol. Dat moet haast wel? Of we moeten dingen toewijzen aan geloofsovertuigingen, maar er speelt ook een factor geluk. Als ik kijk naar mijn werk als ondernemer in de online (sport)media, dan hadden wij de inval van Rusland bij Oekraïne en de daarbij horende inflatie niet overleefd als op dat moment de gokmarkt ook niet open ging in Nederland. Daardoor waren wij in staat de explosief gestegen salarissen te betalen. Zo kunnen we nog een tijdje doorgaan.

En is het ook niet een vorm van perfectionisme als je heel graag wilt wat anderen hebben? Moet je álles willen hebben? En word je echt gelukkiger dan? Of is dat maar een projectie? Geluk is meestal maar tijdelijk, maar dat vergeten we vaak in onze hoofden. Volgens het boeddhisme is alles vergankelijk, dus ook geluk. Misschien moeten we leren er wat minder naar te streven en alles wat meer te laten gaan zoals het gaat.