Emotionele verwaarlozing op zijn sterkst: Uitgesloten worden door je familie

Jonice Webb schrijft op PsychologyToday.com in een artikel over hoe emotionele verwaarlozing in één van de ergste gevallen voor kan komen: Als iemand niet serieus wordt genomen/c.q. gegaslight en ook nog wordt buitengesloten door zijn of haar familie.

Kinderen wiens gevoelens worden genegeerd of niet serieus worden genomen lopen emotionele verwaarlozing op. Dat is een complex trauma, omdat je dit je hele leven met je meedraagt. Het kan erger, als je dus ook nog wordt buitengesloten door je familie.

'Er is een hardere vorm van emotionele verwaarlozing in de kindertijd waarbij één kind actief wordt genegeerd door leden van hun familie, en dit kind anders of oneerlijk wordt behandeld. Om welke reden dan ook, vindt een ouder (of ouders) iets aan hun kind niet wenselijk, en gebruikt hun gevoel van macht op een emotioneel schadelijke manier. De meest voorkomende vorm van emotionele verwaarlozing in de kindertijd gebeurt zonder actieve uitsluiting. Maar als je uitsluiting in een gezin hebt, heb je ook altijd emotionele verwaarlozing', schrijft de psychologe.

Het kan zijn dat een familielid wordt buitengesloten van grapjes, of een groepsapp, of dat zijn of haar behoeften/wensen inzake een evenement worden genegeerd. Het kan ook zijn dat er minder wordt gereageerd op die persoon. Ook wordt er bijvoorbeeld achter zijn of haar rug om gesproken of wordt diegene gegaslight.

Gevolgen emotionele verwaarlozing met uitsluiting in familie

De uitsluiting in combinatie met emotionele verwaarlozing heeft voor de rest van het leven gevolgen voor het slachtoffer:

(1) Je verwacht buitengesloten te worden. Buitengesloten zijn is een constante in je leven geweest. Dus, wanneer er een kans is om deel uit te maken van een groep, is er een groot deel van jou dat gelooft dat je eruit geduwd zult worden.

(2) Je voelt je alsof je er niet bij hoort. Je vindt het moeilijk om een gevoel van warmte en gemeenschap te voelen, zelfs als je groepen of vriendschappen hebt waar je toe behoort.

(3) Je gelooft dat je intrinsiek te weinig waard bent. Wanneer een kind wordt uitgesloten in hun ouderlijk huis, is het natuurlijk voor hen om aan te nemen dat zij degene zijn die iets verkeerds hebben gedaan. Kinderen kunnen niet zien dat hun ouders of broers en zussen kunnen handelen vanuit persoonlijke zwakheden, onzekerheden of persoonlijkheidsstoornissen. Een uitgesloten kind groeit op met het geloof dat er iets mis is met hen.

Dit laatste heeft te maken met wat Gabor Maté vaak het narcistische van een kind noemt. Een kind neemt alles persoonlijk en betrekt alles op zichzelf. Het heeft nog niet vermogen om te onderscheiden dat dingen komen door onvolkomenheden van andere mensen.

Uiteraard is er heling mogelijk in therapie. De therapeut zal dan op zoek gaan naar de pijnpunten en de patiënt uitleggen dat het niet zijn of haar schuld is. Echter, zoals in het begin uitgelegd gaat het om een complex trauma en zit dit diep, waardoor deze diepe wond niet zomaar verholpen zal worden. Je zult er mee moeten leven.