Bob Taibbi geeft op PsychologyToday zes gevaren wie die kunnen ontstaan als je structureel te weinig gevoelens uit. Kinderen die in hun opvoeding geen emoties mogen tonen, wat valt onder emotionele verwaarlozing in de literatuur, hebben ook latere leeftijd ook problemen met gevoelens.
Hun emotionele intelligentie is niet zo hoog. Ze zijn gewend dat ze gevoelens moeten onderdrukken en niet mogen tonen bij andere mensen. De kinderen hebben het niet van een vreemde. Vaak zijn bij de ouders ook de gevoelens onderdrukt in de opvoeding die zij hebben gekregen.
Taibbi geeft op de website zes gevaren die kunnen ontstaan als je je gevoelens niet genoeg laat zien.
(1) Je kan bij tijd en wijlen ontploffen. Het structureel onderdrukken van gevoelens leidt ertoe dat alles ophoopt en op een gegeven moment kan de energie nergens meer heen en zal je exploderen. Het is alles of niks geworden met het tonen van emoties.
(2) Je bent erg zelfkritisch. Kinderen zijn volgens Taibbi erg op zichzelf gericht (egocentrisch). Ze geven zichzelf de schuld van een scheiding van de ouders (zie ook de Moral Defense van Fairbairn). 'En als je kritische ouders hebt, leer je op voorhand om jezelf te bekritiseren, zodat je niet doet waarvoor je verwacht dat je ouders je bekritiseren', aldus Taibbi.
(3) Je hebt een risico op depressie of verslaving. Sigmund Freud definieerde depressie als woede die op jezelf is gericht. Mensen die hun gevoelens onderdrukken hebben verhoogde kans op depressie of verslavingen.
(4) Je bent vatbaarder voor medische problemen. Gabor Maté laat in het boek When the body says no zien hoe internalisering van gevoelens leidt tot continue stress, dat medische problemen kan veroorzaken als astma, kanker, reuma en zelfs Alzheimer.
(5) Er is geen intimiteit in je relaties. Je bent conflict-vermijdend en zegt daarom niet altijd wat je wil. Ze zijn niet open genoeg naar elkaar in een relatie. Ze leven als een schildpad die zich verstopt in hun schild. Ze voelen zich daardoor eenzaam.
(6) Je leeft het leven van anderen, niet van jezelf. Als je niet altijd zegt en doet wat je wil en je vaak aanpast, dan leef je niet je eigen leven. Maar dan word je geleefd door anderen mensen. 'Ik heb mensen ontmoet die, nadat ze dit het grootste deel van hun leven hebben gedaan, met spijt en verdriet terugkijken. Na jaren waarin ze nooit het gevoel hadden dat ze zichzelf konden zijn, raken ze nu de tijd kwijt.'
Samenvattend geeft Taibbi verder aan dat je je moet realiseren 'dat je werkt met oude software'. Je bent in de eerste jaren zo geprogrammeerd, maar zo hoef je nu niet meer verder te leven. Je onechte ik (False Self van Donald Winnicott) mag je van je af laten glijden om je authentieke zelf tevoorschijn te laten komen. Maar hij zegt wel: Neem babystappen, ga niet te snel. Het is een lang proces naar een authentiek leven.
Plaats reactie
0 reacties
Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.
Bekijk alle reacties