Onlangs werd ik geteisterd door twee irritante dwanggedachten. Ten eerste was ik door een slechte nacht steeds bang dat ik niet zou kunnen slapen. Daarna sliep ik daardoor ook slechter en toen werd het een obsessie.
Daarna, toen ik weer eenmaal goed had geslapen was ik zo gefocust op mijn gedachten dat ik me er steeds bewust van 'moest' zijn ofzo. Heel irritant, maar daar bleef ik ook drie dagen in hangen. Dat was nog beangstigender dan angst voor slaap.
Maar goed, mijn lichaam voelt ook niet altijd goed en als ik slecht contact heb met mijn lichaam, is het moeilijk de dwanggedachten overwinnen. Toen mijn lichaam beter ging aanvoelen, werd het makkelijker en nu is het nog maar een klein beetje aanwezig.
Ik ben wel opgelucht, want op die momenten ben je best een beetje in paniek. Je denkt dat je de rest van je leven hier aan vast zit. Maar deze kinderlijke gedachten. dat iets altijd hetzelfde zal blijven, gaan gelukkig ook weer weg.
Deze fase kan ik weer optellen bij eerdere fasen waarbij ik dwanggedachten heb gehad. De afgelopen 3,5 jaar ben ik bij elk sociaal contact bang geweest dat ik geen grap kon maken. Dat is een vrij gestoorde obsessie, maar ergens snap ik het wel.
Sinds die 3,5 jaar, begin van depressie en het slecht contact met mijn lichaam, zijn mijn hersenen minder goed en ik kan ook minder goed naar mijn gevoel gaan. Ook het maken van grappen was ineens moeilijker. Niet dat ik een cabaretier was, maar het was weleens grappig. 'Jij was ook weer geen Youp toch', zeggen vrienden weleens als ik erover klaag.
Gelukkig ben ik gaandeweg creatiever aan het worden en is mijn angst ook meer verdwenen, omdat ik meer contact heb met mezelf. Ik denk dat dit uiteindelijk helemaal gaat verdwijnen, dat vertrouwen heb ik wel.
Vertrouwen helpt
Waarom schrijf ik dit artikel? Ik wil graag andere mensen ook de hoop geven dat dwanggedachten te overwinnen zijn. Je wordt niet gek, er zijn mogelijkheden om eruit te komen. Als je dat vertrouwen hebt, dan wordt het leven weer wat lichter. Vertrouwen dat dingen goedkomen is ook iets dat uit de kindertijd kan komen. Goed gehechte mensen hebben volgens experts meer vertrouwen dan niet goed gehechte mensen. Dit komt omdat er in hun jeugd meer aan hun behoeften is voldaan.
Iets van 18 jaar geleden heb ik sterke dwanggedachten gehad waarbij ik dacht dat ik de Mexicaanse griep zou krijgen had en ik had angst voor de dood. Ik kon alleen maar over de dood denken. Ik was toen meer gesloten dan nu, dus sprak er met niemand over, waardoor de spanning zodanig opliep, dat ik met een paniekaanval op de bank belandde. Logisch als je er met niemand over praat.
Maar ook dat heb ik overleefd en dat is weggegaan. Zo kan ik ze zo langzamerhand bijna allemaal wel afvinken. Waarschijnlijk is de basis van zulke problemen: Praat erover met anderen, schrijf het op en analyseer het, vecht er niet te veel mee, probeer vertrouwen te krijgen dat het ook weer weggaat en zorg voor genoeg beweging en contact met het lichaam. Zorg dat je uit je hoofd gaat. Als je die mix toepast, dan lijkt mij de kans van slagen groot dat je er ook weer uit komt.
Plaats reactie
0 reacties
Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.
Bekijk alle reacties